Ontdek Uw Aantal Engel

Wat is een gegeneraliseerde angststoornis? DSM 5 en inclusiecriteria

Angststoornissen kunnen talloze hoeden dragen. Sommige angststoornissen zijn extreem smal en richten zich op een enkel aspect van het leven, zoals in het geval van sociale angststoornis. Sommige angststoornissen doen zich voor als andere dingen, zoals het geval is bij obsessieve-compulsieve stoornis. Angststoornissen zijn niet altijd gemakkelijk te ontcijferen, door een toevallige waarnemer of een getrainde professional in de geestelijke gezondheidszorg, omdat ze vaak symptomen delen en andere psychische aandoeningen lijken te zijn. Eén diagnose werd opgesteld om een ​​grote, niet-specifieke categorie van angststoornissen en de symptomen die daarmee verband houden te identificeren: gegeneraliseerde angststoornis.



Wat is een gegeneraliseerde angststoornis?



Bron: pxhere.com



Gegeneraliseerde angststoornis (GAS) is een angststoornis die wordt gekenmerkt door algemene, ongecontroleerde gevoelens van angst, zonder een enkele of definitieve trigger of bron. Deze stoornis kan worden veroorzaakt als gevolg van een traumatische situatie, maar lijkt vaak helemaal geen bron te hebben wanneer ze tot leven komt. Gegeneraliseerde angststoornis omvat chronische, aanhoudende en onopgeloste angst, vaak met betrekking tot alledaagse zaken die doorgaans geen overmatige spanning of stress veroorzaken. Hoewel het naast andere psychische stoornissen kan bestaan, zijn de symptomen van angst op zichzelf al duidelijk.

Moeite met concentreren, ontspannen en loslaten van alle kenmerken van GAD, omdat je geest in wezen vastzit in de 'zorg'-modus en zich niet lijkt af te leiden naar andere manieren van denken en voelen. Lichamelijke gewaarwordingen zijn niet ongehoord bij GAS, aangezien hoofdpijn, buikpijn, gesloten keel, pijn op de borst en feitelijke darmstoornissen allemaal zijn gemeld als symptomatisch voor angststoornissen. GAS is een diagnosticeerbare aandoening en vereist in het algemeen een evaluatie door een psychotherapeut of een andere professional in de geestelijke gezondheidszorg voordat een diagnose wordt gesteld.



GAD verschilt van andere angststoornissen in zijn omvang; andere angststoornissen richten zich op een bepaalde gebeurtenis, een specifieke reeks symptomen of een specifieke trigger, zoals het geval is bij obsessieve-compulsieve stoornis, die een toestand beschrijft die wordt gekenmerkt door angst rond impulsen, obsessies en gedrag. Algemene angststoornis daarentegen identificeert een langdurige en niet-specifieke stroom van angst die alle aspecten van het leven beïnvloedt en blijkt potentieel slopend voor patiënten met de stoornis - op de meeste gebieden, in plaats van een specifiek aspect van het leven.



Wat is de DSM-5?

De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (editie 5) is een gedrukt boek dat de verschillende psychische stoornissen identificeert die worden herkend door professionals in de geestelijke gezondheidszorg - of het beroep in de geestelijke gezondheidszorg als geheel - en de precieze symptomen beschrijft die nodig zijn om in aanmerking te komen voor een diagnose, zoals evenals alle beschikbare statistische informatie over deze aandoeningen.

De DSM is het gestandaardiseerde model waarmee de meeste professionals in de geestelijke gezondheidszorg werken, en wordt vaak een bron van begeleiding en begrip genoemd bij het evalueren, diagnosticeren en behandelen van patiënten. Er zijn nu vijf iteraties van de DSM, en elk van hen probeert eventuele veranderingen in diagnostische criteria, symptomen en onderzoek bij te werken om mensen in het mentale welzijnsveld te voorzien van nauwkeurige, veilige en effectieve informatie. De DSM-5 bevat meer dan tien jaar aan onderzoek en conclusies en wordt beschouwd als de meest up-to-date en betrouwbare methode om aandoeningen te identificeren en te bepalen hoe de behandeling moet worden voortgezet.



De DSM-5 zal waarschijnlijk de boekenplanken en het arsenaal van elke professional in de geestelijke gezondheidszorg vereren wiens diensten u inschakelt, aangezien hij niet alleen wordt gebruikt voor diagnostiek, maar ook voor medische en verzekeringscodering. Omdat medische codering belangrijk is voor het ontvangen van een vergoeding en voor het implementeren van een behandelroutine, zijn deze handleidingen een integraal aspect van het diagnosticeren, behandelen en factureren van therapiediensten, aangezien ze verzekeringsmaatschappijen in staat stellen om precies te bepalen wat de toestand van de patiënt in kwestie is. , en welke behandeling zou kunnen inhouden.

Waarom wordt de DSM-5 in de psychologie gebruikt?

Bron: pixabay.com



Psychologische symptomen kunnen elkaar vaak nabootsen, en veel van hen lijken bij patiënten te vermengen of overlappen. Psychologie is een enorm vakgebied, gevuld met talloze patiënten per arts en ontelbare combinaties van risicofactoren, familiegeschiedenis en comorbide aandoeningen. Bepalen waar een patiënt precies mee te maken heeft - en bij uitbreiding waar de arts mee te maken heeft - kan een langdurig proces zijn en vereist vaak de objectieve, afstandelijke hulp van een handleiding. De DSM-5 is die handleiding.

De DSM5: kwalificaties voor angststoornissen



De symptomen van verschillende DSM 5-angststoornissen zijn veranderd en de handleiding biedt de verzekeringscodes die nodig zijn om de behandeling voort te zetten. Kwalificaties omvatten verschillende symptomen die uniek zijn voor verschillende vormen van angststoornissen. Paniekstoornis vereist bijvoorbeeld dat patiënten paniekaanvallen ervaren zonder een legitieme reden om paniek te zaaien, en aanvallen moeten met enige regelmaat plaatsvinden. Posttraumatische stressstoornis vereist dat patiënten een of andere vorm van de traumatische gebeurtenis hebben meegemaakt voordat ze stress en (mogelijk) paniekaanvallen ervaren.



De DSM-5 identificeert de symptomen die aanwezig moeten zijn om een ​​stoornis veilig te diagnosticeren. Afgezien daarvan biedt de DSM echter ook behandelingssuggesties, vereisten voor symptoomduur en comorbiditeitsprotocollen.



Verschillen in de DSM 5 en eerdere iteraties

Hoewel het meest verrassende verschil tussen de DSM-4 en de DSM-5 de nieuwe karakterisering van autisme was als een spectrumstoornis in plaats van een enkele diagnose, waren er ook enkele veranderingen op het gebied van angst. De DSM-5 veranderde enkele van de eerder gedefinieerde categorieën voor angststoornissen. De belangrijkste verandering binnen angststoornissen kwam in de vorm van organisatie: terwijl de 'klassieke' angststoornissen intact bleven, werden twee nieuwe stoornissen in de klassieke sfeer gebracht (selectief mutisme en aparte angststoornis). Andere angststoornissen veranderden ook, aangezien ze werden gegroepeerd in verschillende verschillende categorieën, waaronder obsessief-compulsief, traumatisch en dissociatief.



Afgezien van veranderingen die zijn aangebracht in de soorten angststoornissen, veranderde de DSM-5 de symptomen en classificatie van zowel agorafobie als paniekstoornis in meer gereduceerde versies van zichzelf, waardoor een groter aantal patiënten met elke aandoening kon worden gediagnosticeerd. De DSM-5 identificeerde ook mogelijke cross-overs bij diagnoses en instrueerde providers hoe deze cross-overs moesten worden voortgezet.

Gegeneraliseerde angststoornissen: DSM5-criteria

Bron: rawpixel.com

Gegeneraliseerde angststoornis wordt onder de DSM-5 niet als een diagnostische aandoening beschouwd totdat patiënten gedurende ten minste zes maanden ongecontroleerde angst hebben ervaren, slaapstoornissen, veranderingen in de lichamelijke gezondheid, concentratiestoornissen, aanzienlijke functiestoornissen en geen andere stoornis hebben, mentale of fysiek om het uit te leggen. Als aan elk van deze punten is voldaan, kunnen zorgverleners patiënten een GAS-diagnose stellen.

Als de symptomen allemaal aanwezig zijn, behalve 6 maanden, kunnen ze allemaal aan iets anders worden toegeschreven. Een gezondheidsprobleem kan gastro-intestinale klachten of hoofdpijn verklaren. Een ingrijpende levensverandering kan slaapstoornissen, rusteloosheid of concentratiestoornissen verklaren. De opeenhoping van al deze symptomen gedurende zes maanden of langer suggereert echter dat de potentieel oorzaakloze GAS een rol speelt.

Behandeling volgens de DSM-5

GAD wordt op twee manieren behandeld: psychotherapie of farmaceutische medicijnen. De meest voorkomende vorm van psychotherapeutische behandeling is cognitieve gedragstherapie, die zich richt op denkpatronen die angst versterken en de symptomen die angst veroorzaakt. Cognitieve gedragstherapie is een vorm van gesprekstherapie en vereist geen speciale praktijken of verplichtingen om te worden gebruikt voor de behandeling van GAS.

Bron: maxpixel.net

Antidepressiva kunnen ook worden voorgeschreven voor GAS, omdat de symptomen van angststoornissen vaak samenkomen met de symptomen van depressie en depressieve stoornissen. Deze interventies werken typisch als een middel om angst en andere intense, ongunstige reacties op biologisch niveau te kalmeren, en kunnen enkele van de fysieke symptomen van angst helpen verlichten.

Beide behandelmethoden die in combinatie worden gebruikt, kunnen de meest effectieve vorm van behandeling blijken te zijn, omdat ze beide kanten van de angstvergelijking aanpakken: biologie en gedrag. Een behandeling ondergaan bij een gekwalificeerde professional met een sterke geschiedenis van angststoornissen kan veel van de symptomen van angst helpen verlichten en kan de overgang naar farmaceutische hulp soepel en ongecompliceerd houden.

Angst en de DSM-5

Hoewel de wijzigingen in de classificatie en karakterisering van angst door de DSM-5 niet drastisch waren, maakten ze sommige inclusiecriteria voor angststoornissen wel breder, waardoor mensen met minder ernstige symptomen een behandeling konden krijgen in plaats van zich primair op individuen te concentreren. wiens omstandigheden ernstig zijn. Door meer mensen in de beginfase van angststoornissen te laten behandelen, zouden de symptomen mogelijk al vroeg kunnen worden verzacht, in plaats van over te gaan op verschillende comorbide stoornissen, zoals GAS en paniekstoornis of GAS en sociale angststoornis (SAD).

Naarmate onderzoekers meer leren over angststoornissen, hun oorzaak en effectievere behandelmethoden, moeten niet alleen de behandelingsmodaliteiten worden gewijzigd, maar ook de parameters voor diagnose. De twee grootste veranderingen kwamen in de vorm van het verbreden van de reikwijdte van zowel agorafobie als paniekstoornis, twee aandoeningen die een golf van diagnose ondervonden. Aangezien de angstniveaus als geheel blijven stijgen bij mensen van alle leeftijden en achtergronden, moeten professionals in de geestelijke gezondheidszorg zich aanpassen en snel leren om hun patiënten adequaat en effectief te behandelen. Hoewel de DSM zich richt op identificatie en behandeling, moedigt het onderzoek aan dat zowel professionals als leken in staat zou kunnen stellen om een ​​betere angst te begrijpen, waardoor deze wordt veroorzaakt en hoe deze op afstand te houden.

Deel Het Met Je Vrienden: