Werken rouwtherapie-technieken?

Bron: pexels.com

Ondanks baanbrekend onderzoek naar de vijf stadia van rouw, zijn de huidige onderzoekers het erover eens dat er geen routekaart is naar herstel van rouw. Verdriet is een ervaring die uniek is voor individuen. Hoe het wordt uitgedrukt, hoe het wordt gevoeld en herstel is niet iets dat kan worden gechoreografeerd in een nette tijdlijn met verschillende stadia die voor alle mensen gelden. Terwijl de meeste verdriet associëren met het verlies van een dierbare aan de dood, leiden andere gebeurtenissen in het leven tot klachten, zoals echtscheiding of het nieuws over een verloren gezondheid of een belangrijke diagnose van geestelijke gezondheid. Er zijn vaak verliezen die gepaard gaan met grote veranderingen, zelfs veranderingen die wij als positief beschouwen. Als u bijvoorbeeld voor de eerste keer ouder wordt, kan dit leiden tot een gevoel van verlies van de identiteit van vóór het ouderschap. Verhuizen naar een nieuwe baan betekent afscheid nemen van collega's van uw oude werkplek. Velen zijn het erover eens dat hoe individuen zich aanpassen aan deze veranderingen, afhankelijk is van de persoonlijkheid en veerkracht van die persoon.

Verdriet dat verband houdt met de dood van een dierbare of een ander aanzienlijk verlies, kan worden gecompliceerd door andere factoren die het rouwproces verstoren. Als bijvoorbeeld het verlies van een echtgenoot resulteert in het verlies van een huis, het verlies van vrienden, enz., Wordt het rouwproces ingewikkelder doordat er verschillende verliezen aan verbonden zijn. De persoon die meerdere verliezen doormaakt die verband houden met het primaire verlies, kan merken dat hij of zij ook depressie, angstgevoelens en fysiologische symptomen ervaart die moeten worden aangepakt. Technieken die door therapeuten en counselors worden gebruikt om mensen door het rouwproces te helpen, moeten worden geïmplementeerd op basis van de situatie en het soort verdriet.

Bron: pexels.com

In veel culturen wordt rouwen als een proces gerespecteerd en is het gewoonlijk een openbaar proces. Rouwende mensen dragen een kledingstuk dat deze periode symboliseert, zodat anderen die zich niet bewust zijn, respect kunnen tonen. In de Amerikaanse cultuur zijn er doorgaans geen dergelijke uiterlijke symbolen van verdriet (afgezien van de dag van de begrafenis of herdenkingsdienst). In de meeste culturen is het gezin een bron van troost in het rouwproces. Van sommige mensen wordt niet verwacht dat dierbaren onmiddellijk herstellen en doorgaan met het leven, weer aan het werk gaan of daten. In de Amerikaanse cultuur kan het lijken alsof een overleden echtgenoot het nauwelijks koud heeft voordat goedbedoelende familieleden en vrienden aan hun match-making-plannen beginnen. Ideeën zoals deze (de mythe om het verlies te vervangen, zodat u zich beter kunt voelen) die te snel aan de behoeftigen worden geïntroduceerd, kunnen de zaken nog ingewikkelder maken, omdat ze het gevoel krijgen dat de tijd die ze nodig hebben om te rouwen abnormaal is. Het rouwproces is persoonlijk, er is geen echte 'goede' of 'verkeerde' manier om te rouwen, en daarom vallen de suggesties van goedbedoelende anderen vaak leeg voor de rouwende persoon. Enkele veel voorkomende emotionele reacties die tijdens het rouwproces worden ervaren, zijn degene die je misschien kent van het 5-fasenmodel: verdriet, woede, ongeloof of ontkenning, onderhandelen (denkend aan dingen als 'misschien zou hij er nog zijn als ik maar beter was geweest '), schuldgevoel en acceptatie. Grievers kunnen echter veel van die dingen op één dag voelen, en sommige verdrietige mensen voelen een of meer van die emotionele reacties helemaal niet. Ze rouwen nog steeds.

Voor sommigen die het rouwproces doormaken, kan het nuttig zijn om therapie te zoeken. Therapie kan nuttig zijn als je geen ondersteuningssysteem hebt waarmee je open kunt zijn over je verdriet of als je het gevoel hebt dat de manieren waarop je hebt geprobeerd om te gaan, gewoon niet helpen. Het is mogelijk om langer vast te zitten in het rouwproces dan wat als natuurlijk wordt beschouwd, en dit wordt gecompliceerd verdriet genoemd. Er zijn verschillende technieken die door therapeuten worden gebruikt om cliënten door het proces te helpen.

• Cognitieve gedragstherapie kan mensen helpen die te veel stilstaan ​​bij het verlies en vastzitten in zelfvernietigend gedrag. Huidig ​​onderzoek ondersteunt ook dat CGT op internet zeer effectief is bij personen met gecompliceerde rouw, vanwege het vermogen om in constant contact te blijven met een therapeut.
• Bibliotherapie is een techniek waarbij de behoeftigen hun leven vóór het verlies documenteren met het idee in gedachten dat het focussen op de tijd die ze hebben gehad met de geliefde hen kan helpen om verder te gaan van het verlies.
• Expressieve technieken worden vooral gebruikt bij kinderen en cliënten die van nature creatief zijn. Kinderen kan worden gevraagd om 'hun gevoelens te tekenen' en volwassenen kan worden gevraagd om hun gevoelens op te schrijven of een brief te schrijven naar een specifieke persoon die bij het verlies betrokken is. De sleutel bij deze techniek is een uitdrukking. Het is belangrijk om je gevoelens te accepteren in plaats van het gevoel te hebben dat je je anders 'zou moeten' voelen over de hoeveelheid verdriet die je hebt of hoe je rouwt. De uitdrukking kan helpen bij de acceptatie van hoe we ons voelen, evenals het valideren van die gevoelens door iemand die het proces van verdriet begrijpt.

Het doel van rouwbegeleidingstechnieken moet zijn om te helpen bij het proces, niet om het te haasten.

Bron: pexels.com

Hoewel medicatie kan en zal helpen bij depressie, kan het ook het rouwproces belemmeren door emoties te maskeren. Overmatig gebruik van alcohol of drugs of andere soorten afleiding kan ook dienen voor het tijdelijke doel om onze gevoelens niet te voelen. Maar door ons los te koppelen van onze ware gevoelens, kunnen we er niet van genezen en verder gaan. Het is belangrijk dat degenen die verdriet ervaren hun pijn moeten voelen en hun pijn moeten uiten. Het is ook belangrijk voor degenen die verlies hebben ervaren om te begrijpen dat er geen gescripte manier is om te genezen. Verdriet kan niet worden gekwantificeerd en kan niet op een tijdlijn worden geplaatst. Er zijn andere, onbehulpzame mythen over het op de juiste manier omgaan met verdriet in onze samenleving. Een mythe is dat je alleen moet rouwen, net als privé. Integendeel, we weten dat het nodig is om steun te krijgen voor verdriet. Therapeuten, familieleden, vrienden en collega's moeten sympathiek tegenover het proces staan. Iedereen die deel uitmaakt van het leven van het individu kan steun bieden, kan een oor, een schouder en een aanwezigheid bieden wanneer dat kan, en het is zeer gepast om in zo'n moeilijke tijd om hulp te vragen.

Een andere mythe is dat rouwers sterk moeten zijn voor anderen die rouwen, meestal door hun gevoelens opzij te schuiven, zodat een ander ruimte heeft voor pijn. Pijn werkt niet zo; er is geen collectieve quota. Als we onze pijn met anderen delen, kan daar genezing plaatsvinden.

Als u zich niet toegerust voelt om om te gaan met de reacties op verlies dat u ervaart, is er een erkende geestelijke gezondheidswerker beschikbaar om u te helpen bij Betterhelp.com. De tijd geneest niet alle wonden als je niet gezond met verdriet omgaat. Als je de tijd effectief gebruikt door de juiste steun te krijgen die je nodig hebt en de juiste maatregelen te nemen om te rouwen, zul je merken dat je je meer vrede begint te voelen met je verlies.

Deel Het Met Je Vrienden: