Aristoteles en geluk: een theorie over gelukkig zijn

Mensen hebben eeuwenlang gediscussieerd, gedebatteerd en geprobeerd om fundamentele levenskwesties, zoals geluk, te definiëren. Oude filosofen als Aristoteles, Socrates en Plato brachten een groot deel van hun leven door met het proberen om het basisbegrip van bepaalde levenskwesties te begrijpen en uit te leggen. Hun debatten hebben door de jaren heen geleefd terwijl nieuwe theorieën zijn onderzocht en die nog steeds worden geëvalueerd en vergeleken binnen de context van de huidige samenleving.

Bron: pexels.com

Als we Aristoteles over geluk beschouwen, vestigt het onze aandacht op een specifieke vraag. Wat kunnen we precies leren over geluk in de 21e eeuw van een oude Griekse filosoof die lang geleden leefde? Om deze vraag te beantwoorden, moeten we verbinden wie Aristoteles was, wat hij te zeggen had over geluk, en zijn leringen toepassen op de emotie van geluk in de moderne wereld.

Wat is de relevantie van Aristoteles 'opvattingen over geluk voor vandaag?

Aristoteles was een Griekse filosoof die leefde van 384-322 v.Chr. Hij brak en evalueerde complexe kwesties zoals logica, biologie, ethiek en esthetiek, om maar een handvol onderwerpen te noemen. Aristoteles trainde onder Plato en zijn geschriften en leringen werden zo hoog gewaardeerd dat hij bekend stond als 'De eerste leraar' in de Arabische filosofie en 'De filosoof' in het westen.

Hij was de zoon van ouders die afkomstig waren uit traditionele medische families. Zijn ouders stierven toen hij jong was en Aristoteles schreef zich op 17-jarige leeftijd in bij Plato's Academie, waar Plato opmerkte dat hij een begaafd student was. De twintig jaar die hij onder Plato's onderwijs doorbracht, leidden tot veel discussie en kritiek op Plato's theorieën. Sommigen geloven dat Plato net zoveel van zijn student heeft geleerd als de student van zijn leraar. Aristoteles heeft een belangrijke en blijvende bijdrage geleverd aan de wetenschap en is nog steeds een invloedrijke kracht in het moderne universitaire onderwijs.

Aristoteles over geluk: principes en theorieën

Een van Aristoteles 'bekendste werken is' Nicomacheaanse ethiek '. Zijn opvattingen over geluk waren intrinsiek verweven met zijn politieke opvattingen. Aristoteles geloofde dat staatslieden zich zorgen maakten over het geluk van de mensen in hun gemeenschap. Aristoteles en geluk beweren dat goede, morele staatslieden altijd rekening hielden met het geluk en welzijn van hun kiezers bij het maken van nieuwe wetten.

lynx geest dier

In zijn geschriften sprak Aristoteles over hoe geluk een doel op zich moet zijn in plaats van een middel voor iets anders. Voordat iemand geluk in de samenleving kan begrijpen, moet hij individueel geluk kunnen begrijpen.

Als je iemand zou vragen wat hem echt gelukkig zou maken, zouden ze kunnen antwoorden: 'Als ik de loterij won.' We kunnen dat in letterlijke zin opvatten en ons voorstellen dat ze oneindige rijkdom hebben. Wat zou dat voor hun leven betekenen? In de meeste gevallen zou het een comfortabel huis, een gloednieuwe auto, de mogelijkheid om te reizen, mooie sieraden en een luxere levensstijl in het algemeen betekenen. Je vriend zou ook troost putten uit de wetenschap dat hij zich geen zorgen meer zou maken over het betalen van de basiskosten van levensonderhoud.

Hoewel rijk zijn iemand de middelen zou geven om met minder zorgen van het leven te genieten, is rijkdom het middel om een ​​doel te bereiken. Het is geen doel op zich. Rijkdom en rijkdom alleen maken mensen niet gelukkig. De wortel van geluk gaat veel dieper dan dat.

Aristoteles bracht geluk sterk in verband met de bijbehorende deugden. Hij onderzocht deugden in relatie tot hoe ze samenhangen met het concept van de ziel. De kern van zijn leringen over geluk was om mensen te helpen uitzoeken wat ze dachten dat hen gelukkig zou maken op basis van de aard van geluk of wat hen echt gelukkig maakte.

droom dat wormen uit het lichaam komen

Bron: pexels.com

Dit proces omvat het koppelen van opvattingen over het goede aan hoe goed zich verhoudt tot het einde van de actie. Hij redeneerde dat het einde waardevoller was dan het proces om het te ontdekken. Geluk is het goede willen voor zichzelf en het goede willen boven alles.

Door deugd met kennis te verbinden, beschreef Aristoteles dat de ziel drie basisdelen heeft: voedzaam, perceptueel en rationeel.

De voedzame ziel bestaat in alle dingen, van planten tot mensen. Dit deel van onze ziel is te basaal om er enige vorm van deugd mee te associëren. Het perceptuele deel van onze ziel bestaat in dieren en mensen en correleert met de deugden van karakter. Het rationele deel van onze ziel bestaat in mensen en correleert met onze theoretische deugd, die we nog verder kunnen onderverdelen.

Aristoteles geloofde dat onze productieve, berekenende kanten van onze rationele ziel verband houden met de kunsten en dat de praktische, berekenende kant van onze rationele zielen verband houden met voorzichtigheid. De theoretische kanten van onze rationele ziel hebben betrekking op kennis en wetenschap. Ironisch genoeg is Aristoteles 'uitleg van delen van de ziel vrij gelijkaardig aan het begrip van de hersenen door moderne wetenschappers.

Als geluk moeilijk duidelijk te omschrijven is, is deugd nog moeilijker te omschrijven. Aristoteles definieerde het graag als ons karakter en hoe we denken. Hij stelde de deugden van karakter gelijk aan alles dat gepaard ging met plezier of pijn. Hij geloofde dat we een goed karakter krijgen door eromheen te zijn en dat we de rede kunnen gebruiken wanneer we ernaar handelen of niet.

In zijn leringen sprak Aristoteles ook over het belang van deugd om ergens in het midden te blijven tussen tekort en overmaat en het beheersen van intellect en emotie.

Aristoteles besteedde evenveel tijd aan de deugd van het denken als aan de deugd van goed karakter. Hij besloot dat de deugd van het denken deel uitmaakte van de rationele ziel. Aristoteles waardeerde praktische wijsheid en leerde dat daarbij moest kunnen redeneren. Hij geloofde dat hoger denken vereist dat we ons concentreren op wat niet verandert en rekening houden met hoe deugden betrokken zijn bij praktische en veranderlijke zorgen, aangezien ze betrekking hebben op wat mensen willen en hoe ze handelen.

Bron: pexels.com

In wezen geloofde Aristoteles dat kennis verband houdt met diepe contemplatie en dat beide nodig zijn om het beste leven te bereiken. Door deze concepten te omarmen, kunnen we abstract denken en een dieper begrip krijgen van oorzaak en gevolg.

Hoe kunnen we de leringen van Aristoteles in verband brengen met de kwestie van geluk in de moderne wereld?

Heb je ooit nagedacht over wat je in het leven meer dan wat dan ook waardeert? Dat is de basis voor hoe Aristoteles zijn gedachten en leringen over het onderwerp geluk benaderde.

Aristoteles geloofde dat we alleen geluk konden bereiken door deugd. Hij was duidelijk om geluk af te bakenen van zinnelijke genoegens of ondeugden. Als we Aristoteles 'leringen toepassen op de moderne wereld, zou hij suggereren dat we gelukkiger zouden zijn als we minder tijd zouden besteden aan seks, geld, amusement, vakanties en onze mobiele telefoons en een groter deel van onze tijd zouden besteden aan het vergroten van onze kennis , de moed hebben om op te komen voor wat we geloven, en genade en geduld te tonen aan anderen.

Toen hij naar de menselijke aard keek, merkte Aristoteles op dat de meeste mensen een schat aan goede karaktereigenschappen hebben, zoals vrijgevigheid, vriendelijkheid, empathie en vriendschap. Onze karaktereigenschappen spelen een rol als we morele oordelen en beslissingen nemen. De theorie van Aristoteles suggereert dat we geluk vinden in het opofferen van onszelf voor de liefdadigheid van anderen.

Voordat iemand het uiteindelijke doel van gelukkig zijn kan nastreven, leerde Aristoteles dat mensen 'voldoende uitgerust moeten zijn met externe goederen'. Dat wil niet zeggen dat hij geloofde dat alleen rijke mensen geluk in de meest ware zin kunnen bereiken. Hij was bezorgd dat mensen die leefden zonder de basisbehoeften, zoals voedsel, onderdak en de meest basale materiële gemakken, niet objectief genoeg zouden kunnen zijn om een ​​staat van individueel geluk te bereiken. Hij geloofde dat we in onze basisbehoeften moesten voorzien voordat we mentaal en emotioneel op een plek kunnen zijn waar we niet-essentiële genoegens kunnen waarderen, zoals gezonde relaties, praktische kennis en vrijgevigheid.

Soms twijfelen we allemaal aan ons eigen oordeel en beslissingen. Aristoteles moedigde zijn volgelingen aan om bij het nastreven van geluk te vertrouwen op hun deugdzaamheid van karakter en op de deugd van intellect en praktische wijsheid. Hij vond dat mensen goede en nobele mensen moesten zoeken die bij alles wat ze doen blijk geven van kwaliteitskenmerken. Dit zijn de mensen die we moeten zoeken voor begeleiding als we met morele dilemma's worden geconfronteerd. Het is eerlijk om te zeggen dat vandaag hetzelfde geldt.

Naast intelligentie en praktische wijsheid beschouwde Aristoteles over geluk contemplatie als de hoogste deugd waarnaar we kunnen streven. Hij had veel waardering voor filosofisch denken en voelde dat zijn eigen reis naar geluk werd geleid door het genie in zijn geest en zijn vermogen om dingen door te denken. Aristoteles zou de jonge mensen van vandaag vertellen dat denken en leren meer waarde heeft dan sms'en en sociale media.

nummer 1044

Bron: pexels.com

Oude leringen zijn meer dan alleen interessante retoriek. Ze kunnen ons veel stof tot nadenken geven. Veel van de informatie die Aristoteles leerde, is nog steeds van toepassing. We moeten het gewoon op een andere manier toepassen, in een ander tijdperk en in een andere samenleving.

In je zoektocht naar geluk hoef je geen langdurige, tot nadenken stemmende studie over Aristoteles of een van de andere grote oude filosofen te doen. Geluk is mogelijk en hulp is beschikbaar. Neem contact op met BetterHelp en vraag om een ​​adviseur die gespecialiseerd is in het helpen van mensen om het geluk in hun leven te verbeteren. Je hoeft niet te begrijpen hoe geluk werkt. Het is belangrijker om het in je leven te hebben.

Deel Het Met Je Vrienden: