Dwangmatig praten: persoonlijkheidsstoornis of eigenaardigheid?

Menig kauwgom knallend stereotype wordt opgeroepen als de term 'dwangmatig praten' wordt gebruikt. Dwangmatig praten lijkt bijna iets grappigs, of de clou van een grap. 'Ze zou het gewoon niet doenstop met praten.Hoewel bijzonder breedsprakig zijn een flinke geschiedenis heeft in komedie, heeft dwangmatig praten de potentie om een ​​legitiem probleem van de geestelijke gezondheid af te bakenen, zoals een persoonlijkheidsstoornis, in plaats van een eenvoudig persoonlijkheidskenmerk te zijn.

Wat is dwangmatig praten?

Dwangmatig praten is een spraakpatroon dat wordt gekenmerkt door het gevoel alsof praten noodzakelijk is. Mensen die worstelen met dwangmatig praten, kunnen het gevoel hebben dat hun spraak ongecontroleerd of obsessief is, maar noodzakelijk om zich veilig, onder controle en zeker te voelen, zoals vaak het geval is wanneer iemand een persoonlijkheidsstoornis heeft. Als u niet spreekt wanneer de dwang opkomt, kan dit leiden tot hoge niveaus van angst, gevoelens van woede of gevoelens van overweldiging. Dwangmatig praten is veel meer dan veel praten; personen die een dwangmatige behoefte hebben om te praten, spreken misschien niet vaak of veel. Deze personen kunnen woorden schreeuwen op schijnbaar onnodige of niet-gerelateerde momenten, kunnen doorgaan met praten ondanks dat ze weten dat de partij met wie ze spreken het gesprek graag wil verlaten, of dwangmatig toegeven dat ze iets verkeerd hebben gedaan of ongepaste gedachten hebben. Dwangmatig praten is niet gedegradeerd tot een enkel gespreksonderwerp, noch is het uniek voor een enkel type persoon, met een enkele achtergrond of geschiedenis - inclusief persoonlijkheidsstoornissen en andere psychische aandoeningen.

Dwangmatig praten als een idiosyncrasie

Kan dwangmatig praten een eigenaardigheid of een eenvoudige persoonlijkheidsgril zijn? In één woord: nee. Dwangmatig gedrag is van nature niet gerelateerd aan een persoonlijkheidskenmerk, maar is in plaats daarvan een indicatie van een verminderd vermogen om ermee om te gaan. Soorten spraak die legitiem een ​​symptoom kunnen zijn van een persoonlijkheidskenmerk of eigenaardigheid, zullen niet dezelfde urgentie hebben als dwang, en kunnen beter worden geïdentificeerd en gekenmerkt door de termen 'overmatig praten', 'ononderbroken praten' of zelfs 'ongewenst praten' , 'Aangezien elk hiervan zou kunnen duiden op een simpele kwestie van persoonlijkheid, voorkeur of misverstand, in plaats van op een persoonlijkheidsstoornis. Geen van deze vormen van gesprekken wordt ingegeven door psychische problemen zoals een persoonlijkheidsstoornis, maar zijn in plaats daarvan eigenaardigheden die uniek zijn voor bepaalde individuen.

Persoonlijkheidskenmerken of denkpatronen die veel praten zouden kunnen aanmoedigen, zijn onder meer onzekerheid, een verlangen naar verbinding of een eenvoudig gebrek aan sociale vaardigheden. Elk van deze factoren zou iemand kunnen aanmoedigen om verder te spreken dan het noodzakelijke, zonder de dwangmatige component die zo vaak voorkomt bij persoonlijkheidsstoornissen en andere psychische aandoeningen.

Dwangmatig praten als symptoom

Persoonlijkheidsstoornissen worden vaak eerst aangeduid door dwangmatig praten, omdat de dwang om te spreken misschien niet zo snel rode vlaggen opwerpt als andere symptomen van persoonlijkheidsstoornissen. Dwangmatig praten kan spreken over een bepaald onderwerp, op een bepaald moment of in een bepaald tempo zijn, of het kan betekenen dat je spreekt als reactie op angst of andere triggers, zoals een bepaald gespreksonderwerp, of de lof of aanbidding van iemand anders. Dwangmatig praten verschilt in een aantal opzichten van overmatig praten: dwangmatig praten betekent niet noodzakelijkerwijs overmatig spreken. Mensen die de dwang voelen om te praten, praten misschien niet lang, maar spreken dwangmatig op bepaalde tijden, met bepaalde tussenpozen of wanneer bepaalde onderwerpen ter sprake komen. Ze kunnen ook dwangmatig spreken om woede of frustratie op te wekken. De redenen voor dwangmatig spreken zijn typisch uniek voor persoonlijkheidsstoornissen.

Dwangmatig praten verschilt ook van ononderbroken praten doordat dwangmatig praten niet noodzakelijkerwijs de spraak van andere mensen overslaat. Dwangmatig praten kan worden onderbroken en kan een pauze inlassen, maar zal waarschijnlijk worden hervat zodra er weer een trigger of dwang is ontstaan ​​- bijvoorbeeld wanneer iemand fluistert naast iemand met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis. Dwangmatig praten is een symptoom van een psychische aandoening, terwijl ononderbroken praten symptomatisch kan zijn voor een bepaalde dispositie of persoonlijkheid.

Dwangmatig praten verschilt ook van ongewenst praten. Ongewenst praten kan optreden als gevolg van het onvermogen om sociale signalen en normen te lezen of het simpelweg negeren van de verlangens van anderen. Dwangmatig praten is daarentegen meestal een reactie op een bestaande persoonlijkheidsstoornis of een vorm van psychische aandoeningen, en wordt door degenen die luisteren niet altijd als onnodig of ongewenst beschouwd. Ongewenst praten suggereert verkeerd begrepen of genegeerde sociale signalen, terwijl dwangmatig praten iets intrinsiek suggereertnodig hebbenspreken.

Mogelijke psychische stoornissen die zich presenteren met dwangmatig praten

Er zijn een handvol psychische stoornissen die vaak gepaard gaan met dwangmatig praten. Deze persoonlijkheidsstoornissen en stemmingsstoornissen omvatten de volgende:

• Bipolaire stoornis. Bipolaire stoornis is een stemmingsstoornis in plaats van een persoonlijkheidsstoornis, maar kan nog steeds aanwezig zijn bij dwangmatig praten. Dwangmatig praten komt meestal tot uiting tijdens perioden van manie, in plaats van perioden van depressie, en wordt vaak geïdentificeerd door een snel vurig patroon van spreken dat weinig ruimte lijkt te laten voor nadenken of zelfs om adem te halen.
• Narcistische persoonlijkheidsstoornis. Narcistische persoonlijkheidsstoornis kan dwangmatig praten als symptoom hebben. Bij deze stoornis manifesteert dwangmatig praten zich vaak als een dwangmatige behoefte om anderen neer te halen of zichzelf op te bouwen. Een persoon met een narcistische persoonlijkheidsstoornis kan bijvoorbeeld een voortdurende dwang voelen om al zijn prestaties en prestaties te beschrijven, zelfs ten koste van het comfort of de interesse van zijn publiek.
• Schizotypische persoonlijkheidsstoornis. Schizotypische persoonlijkheidsstoornis noemt ook dwangmatig praten als een mogelijk symptoom. Deze persoonlijkheidsstoornis zal zich waarschijnlijk richten op bepaalde ideeën of overtuigingen als onderwerp van dwangmatig praten. Compulsies kunnen de wens zijn om te praten over complottheorieën, ESP, of zelfs de lengte van paranoia die ze ervaren. Mensen met deze persoonlijkheidsstoornis kunnen dwangmatig praten vertonen dat vreemd of ongebruikelijk lijkt in de manier waarop het wordt uitgedrukt, door het gebruik van ongebruikelijke bewoordingen of terminologie.

Hoewel dit zeker geen uitputtende lijst is van alle psychische stoornissen en persoonlijkheidsstoornissen waarbij dwangmatig praten een symptoom van ziekte is, is het een goed begin; dwangmatig praten gaat vaak gepaard met extreem ongemak, hoge niveaus van angst en angst, en het behandelen van alle personen die dwangmatig praten vertonen, is een verstandige stap voorwaarts bij het classificeren van persoonlijkheidsstoornissen en om meer te weten te komen over geestelijke gezondheid en psychische aandoeningen.

Dwangmatig praten behandelen

Het behandelen van dwangmatig praten wordt meestal bereikt door niet het praten zelf te behandelen, maar de stemmings- of persoonlijkheidsstoornis die verantwoordelijk is voor het begin van dwangmatig of onder druk gezet spreken. Omdat dwangmatig praten vertrouwen en interpersoonlijke relaties kan bemoeilijken, moeten therapeuten mogelijk ijverig werken om elke onder druk staande spraak te doorbreken om tot de kern van het probleem te komen: namelijk een persoonlijkheidsstoornis, een stemmingsstoornis of een ander klinisch gediagnosticeerd psychisch probleem .

Dwangmatig praten kan specifiek worden behandeld als het wordt bekeken zonder enige aanvullende symptomen, zoals angst, manie, depressie of interpersoonlijke problemen. Dit komt echter zelden voor, aangezien de meeste mensen die dwangmatig spreken of onder druk staan ​​dit ervaren als een symptoom van een grotere stemmingsstoornis of persoonlijkheidsstoornis, in plaats van als een enkel probleem. Het geïsoleerd behandelen van dwangmatig praten kan sommige sociale of interpersoonlijke angstgevoelens oplossen, maar kan ook de aanwezigheid van andere problemen aan het licht brengen, zoals een narcistische persoonlijkheidsstoornis, een bipolaire stoornis of een schizotypische persoonlijkheidsstoornis.

Als spraak onder druk, dwangmatig of op enigerlei wijze geforceerd aanvoelt, is het waarschijnlijk een nuttige stap voorwaarts om hulp te zoeken bij een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Compulsies kunnenvoelenonmogelijk onder controle te krijgen, en het inschakelen van de begeleiding van iemand die getraind is in geestelijke gezondheid kan cliënten uitrusten met de instrumenten die nodig zijn om spraakpatronen te verbeteren, op zijn minst gedeeltelijk de controle over spraak en maniertjes terug te krijgen, en gezondere methoden te ontwikkelen voor zowel communiceren als coping. Hoewel niet elke persoonlijkheidsstoornis een of andere vorm van compulsieve spraak zal vertonen, zijn er talloze soorten persoonlijkheidsstoornissen die van invloed zijn op spraak en maniertjes. Een persoonlijkheidsstoornis als geheel behandelen is vaak de beste manier om dwangmatige spraakpatronen te behandelen.

Dwangmatig praten: persoonlijkheidsstoornis Symptoom of idiosyncrasie?

Hoewel snel, overdreven of impulsief praten allemaal eigenaardigheden zijn die uniek kunnen zijn voor iemands persoonlijkheid, achtergrond of ervaringen, valt dwangmatig praten in een andere categorie en functioneert het effectief als een symptoom van een psychische aandoening, zoals een stemming of persoonlijkheidsstoornis. Dit komt voornamelijk door de aard van dwang: een dwang is niet alleen een impuls, het is ook geen verlangen. In plaats daarvan is een dwang een vrijwel onbeheersbare drang waaraan, vaker wel dan niet, wordt toegegeven of gevolgd. Compulsies kunnen vrij onschadelijk van aard zijn, maar ze kunnen ook zeer gevaarlijk zijn, en dwangmatig praten behandelen als niet meer dan een persoonlijkheidskenmerk, logenstraft de mogelijkheid van een legitieme bezorgdheid over de geestelijke gezondheid.

Dwangmatig praten lijkt in eerste instantie misschien geen probleemgedrag, maar het gaat minder om de dwang, en meer om het feit dat er überhaupt sprake is van dwang; dwanghandelingen spelen vaak een rol bij psychische aandoeningen zoals persoonlijkheidsstoornissen, en komen zelden in hoge mate voor bij gezonde individuen. Omdat dwanghandelingen grotendeels buiten de controle liggen van de persoon die ze ervaart, en vaak verband houden met onlogische of vreemde rituelen, kan dwangmatig praten erop wijzen dat een psychische aandoening (waaronder een persoonlijkheidsstoornis of stemmingsstoornis) in iemands leven is geslopen , en begint symptomen te produceren.

Als overmatig praten een persoonlijkheidskenmerk is, is het niet nodig om een ​​professional in de geestelijke gezondheidszorg te raadplegen voor verdere evaluatie, maar als overmatig praten is overgegaan in dwangmatig praten of andere ongecontroleerde spraak of aandrang, kan er een duidelijke aanwijzing zijn dat persoonlijkheidsstoornissen of andere ziekten zijn erbij betrokken. Door hulp te zoeken bij een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg, zoals die van BetterHelp, kunt u nauwkeuriger vaststellen of het om een ​​aandoening gaat en kunt u een behandelplan opstellen dat voldoet aan de behoeften van uw specifieke reeks symptomen en de bijbehorende aandoening.

Deel Het Met Je Vrienden: