Ontdek Uw Aantal Engel

Dementia Praecox: definitie, oorzaken, symptomen en behandeling

Dementia praecox is een ongebruikelijke term in de huidige psychologische wereld. U kunt het in oudere romans lezen of een bejaarde ernaar horen verwijzen. Wat interessant is, is dat dementia praecox helemaal niet is wat de meeste mensen als dementie beschouwen! In plaats daarvan is het een heel andere diagnose met verschillende symptomen en behandelingen.





Bron: abebooks.co.uk



Wat is de definitie van dementie Praecox?

De term 'dementia praecox' werd oorspronkelijk gebruikt als psychiatrische diagnose voor mensen die dementie leken te hebben voordat ze oud waren. Ook bekend als 'vroegrijpe waanzin', gaf de term aan dat de patiënt vroegtijdig dementie had.



Geschiedenis van dementie Praecox



Benedict Augustin Morel gebruikte al in 1852 voor het eerst een Franse term die dementia praecox betekent. Later gebruikte psychiatrieprofessor Arnold Pick voor het eerst de term 'dementia praecox' in 1891 toen hij een rapport schreef over een jonge patiënt met een psychotische stoornis. Later gebruikte Emil Kraepelin de term in de beschrijving van het handboek en werd het concept bekend.



Bron: commons.wikimedia.org

Volgens Kraepelin kunnen alle psychiatrische aandoeningen worden geclassificeerd als manisch-depressieve ziekte of als dementia praecox. De eerste omvatte alle stemmingsstoornissen, terwijl de tweede alle stoornissen omvatte die verband houden met cognitief functioneren.

De aandoeningen die onder de paraplu van dementia praecox vielen, waren onder meer paranoïde, catatonische en hebefrene psychose. Deze formulieren waren opgenomen in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders totdat de DSM-5 in 2013 werd gepubliceerd.



Huidig ​​gebruik

Hoewel de meesten misschien niet bekend zijn met de term dementia praecox, hebben de meesten waarschijnlijk gehoord van de nieuwere term die deze heeft vervangen. De aandoening die ooit bekend stond als dementia praecox wordt nu bestempeld als schizofrenie, een term die pas in 1918 werd voorgesteld als een alternatieve term voor dementia praecox. De twee termen werden door elkaar gebruikt tot 1952, toen de eerste diagnostische en statistische handleiding werd gepubliceerd.



Nu wordt de term dementia praecox zelden of nooit gebruikt door psychiaters of zelfs door de patiënten zelf. De term schizofrenie is de geaccepteerde term voor de aandoening die ooit bekend stond als dementia praecox.





Bron: flickr.com

Oorzaken en risicofactoren van dementie Praecox



Niemand kent de exacte oorzaak van schizofrenie. Er lijkt niet slechts één gen verantwoordelijk voor te zijn, hoewel een combinatie van genetische mutaties het waarschijnlijker kan maken. Wetenschappers hebben verschillende risicofactoren geïdentificeerd die vaker voorkomen bij mensen met schizofrenie.

U loopt mogelijk een groter risico op schizofrenie als:

  • Je ouder of broer of zus heeft het - je kansen om het te krijgen met 10% /
  • Beide ouders hebben het - je kans gaat met 40% omhoog.
  • Je hebt een identieke tweeling die het heeft - je kansen lopen op tot 50%.
  • U werd vóór de geboorte blootgesteld aan een specifieke virale infectie.
  • Je moeder is ondervoed tijdens haar zwangerschap bij jou.
  • Je hebt psychoactieve drugs gebruikt, zoals meth of LSD.

Hoe verschillen uw hersenen als u schizofrenie heeft?

Wetenschappers hebben ontdekt dat mensen met schizofrenie verschillen hebben in hun hersenstructuur. De ventrikels, lege ruimtes in de hersenen, zijn groter bij mensen met schizofrenie. De mediale temporale lobben, die cruciaal zijn voor het geheugen, zijn kleiner bij mensen met de ziekte.

In één studie werden de hersenen van mensen met schizofrenie en die van patiënten met stemmingsstoornissen na hun dood onderzocht. De hersenen van de mensen met schizofrenie waren 6% lichter. De parahippocampale cortices waren 11% dunner. De mensen met schizofrenie hadden grotere ventrikels. De laterale ventrikels waren 19% groter en de dwarsdoorsneden van de temporale hoorn waren 97% groter. Hoewel sommige veranderingen in de hersenen vergelijkbaar waren met de veranderingen in de ziekte van Alzheimer, waren ze minder ernstig dan bij de ziekte van Alzheimer.

De hersenchemie speelt ook een rol. Als de neurotransmitters niet in balans zijn, kunnen ze schizofreniesymptomen veroorzaken. De twee belangrijkste neurotransmitters die bij schizofrenie betrokken zijn, zijn dopamine en glutamine, hoewel andere mogelijk ook een rol spelen.

Naarmate de hersenen zich ontwikkelen, zijn er meer kansen op de veranderingen die gepaard gaan met schizofrenie. De twee kritieke momenten voor de ontwikkeling van de hersenen die deze uitkomst zouden kunnen beïnvloeden, kunnen vóór de geboorte en tijdens de puberteit zijn. Als een persoon risicofactoren voor schizofrenie heeft, evenals hersenverschillen, kunnen ze tijdens of na de puberteit psychotische symptomen hebben.

Bron: commons.wikimedia.org

Symptomen

Symptomen van schizofrenie treden meestal op tussen de 16 en 30 jaar, hoewel zelfs bij jonge kinderen af ​​en toe de diagnose van de aandoening is gesteld. De symptomen van schizofrenie zijn onderverdeeld in drie hoofdcategorieën.

Positieve symptomen

De positieve symptomen zijn symptomen die mensen met schizofrenie ervaren en gezonde mensen niet. Dit zijn de symptomen die verband houden met hun onvermogen om te onderscheiden wat echt is. Ze kunnen hallucinaties hebben, die visueel, auditief of gerelateerd kunnen zijn aan een van de zintuigen.

Wanen of valse overtuigingen komen vaak voor bij mensen met schizofrenie. Mensen met schizofrenie kunnen ongebruikelijke denkpatronen hebben die bekend staan ​​als denkstoornissen, omdat het disfunctionele manieren van denken zijn. Ze kunnen ook geagiteerde fysieke bewegingen vertonen.

Negatieve symptomen

De negatieve symptomen van schizofrenie zijn emoties en gedragingen die gezonde mensen hebben, maar mensen met schizofrenie niet. Verminderde gezichtsuitdrukkingen of veranderingen in toon, genaamd flat affect, komen vaak voor bij mensen met schizofrenie. Ze kunnen ook geen plezier beleven aan hun dagelijks leven. Ze zijn misschien niet in staat om activiteiten te beginnen of voort te zetten. Ze spreken misschien heel weinig.

Cognitieve symptomen

De cognitieve symptomen van schizofrenie zijn problemen om net zo effectief te kunnen denken als gezonde mensen. Mensen met schizofrenie kunnen moeite hebben informatie te begrijpen en deze te gebruiken om beslissingen te nemen. Ze vinden het misschien moeilijk om op te letten. Het is meestal erg moeilijk voor hen om iets nieuws te leren en die informatie dan onmiddellijk te gebruiken.

Diagnose

Voordat een arts schizofrenie kan diagnosticeren, moeten ze andere oorzaken van de symptomen uitsluiten. Ze geven meestal een volledig lichamelijk onderzoek. Ze kunnen tests doen om andere ziekten uit te sluiten en een drugsscreening om middelenmisbruik of alcoholisme uit te sluiten.

betekenis van 27

Een psychiater beoordeelt de mentale toestand van de patiënt. De psychiater stelt de patiënt vragen over hun symptomen. Ze krijgen informatie, hetzij van de patiënt, hetzij van hun familieleden, over hun familiegeschiedenis en persoonlijke ervaringen. Ze observeren het uiterlijk van de patiënt en merken op hoe ze op vragen reageren. Ze letten op tekenen dat de persoon mogelijk gewelddadig of suïcidaal is.

De arts zal al deze informatie vergelijken met de DSM-5 om te zien of de symptomen overeenkomen met de criteria voor de diagnose schizofrenie. Als dat het geval is, zal de arts doorgaans zijn diagnose uitleggen en een behandelplan voor de patiënt opstellen.

Behandeling

Op dit moment is er geen remedie voor schizofrenie. Verschillende behandelingen kunnen echter zeer effectief zijn bij het beheersen en verminderen van de symptomen van de aandoening. Meestal is een psychiater verantwoordelijk voor de behandeling, maar er kunnen ook andere professionals bij betrokken zijn, waaronder een psycholoog, een psychiatrisch verpleegkundige, een maatschappelijk werker en een casemanager.

Medicijnen

De medicijnen die het meest worden gebruikt voor mensen met schizofrenie, zijn antipsychotica. Deze medicijnen beïnvloeden de werking van de neurotransmitter dopamine. Dit helpt de symptomen te verlichten.

Antipsychotica van de eerste generatie worden tegenwoordig minder vaak gebruikt. Deze medicijnen, zoals haloperidol en perphenazine, veroorzaken vaak tardieve dyskinesie, een bewegingsstoornis die mogelijk niet omkeerbaar is. Enkele van de nieuwere antipsychotica die minder bijwerkingen hebben, zijn onder meer:

  • Abilify
  • Saphris
  • Resultaten
  • Vraylar
  • Clozaril
  • Fanapt
  • Latuda
  • Zyprexa
  • Invega
  • Seroquel
  • Risperdal
  • Geodon

Naast antipsychotica voor positieve symptomen van schizofrenie, schrijven psychiaters vaak andere medicijnen voor om te helpen bij andere facetten van de stoornis. Deze omvatten antidepressiva en medicijnen tegen angst.

Het belangrijkste dat u moet onthouden als u of een geliefde schizofrenie heeft, is dat u met uw psychiater moet praten voordat u de manier waarop u uw medicatie neemt, verandert. Plotseling stoppen kan zowel mentaal als fysiek riskant zijn. U kunt uw arts vragen wat u moet doen als u een dosis vergeet, maar het is het beste als u er alles aan doet om uw medicatie consequent en volgens de instructies in te nemen.

Als uw geliefde medicijnen tegen schizofrenie gebruikt, wees dan ondersteunend. Dat betekent niet dat ze gezeurd moeten worden of dat ze zich slecht moeten voelen omdat ze dergelijke medicijnen moeten nemen. In plaats daarvan hebben ze een zorgzame supporter nodig die hen aanmoedigt om hun behandelplan te volgen, zodat ze het best mogelijke leven kunnen leiden.

Behandeling

Individuele psychotherapie kan mensen met schizofrenie helpen om hun disfunctionele denkpatronen te veranderen. Ze kunnen leren omgaan met stress. De therapeut kan ze helpen te leren herkennen wanneer ze op terugval afstevenen en een plan bedenken om dit te voorkomen of de effecten ervan te minimaliseren.

Mensen met schizofrenie hebben wellicht training in sociale vaardigheden nodig om hun communicatieve en sociale vaardigheden te verbeteren. Ze hebben mogelijk hulp nodig bij dagelijkse activiteiten. Als ze kunnen werken, hebben ze misschien hulp nodig van een beroepsrevalidatieprogramma of een beschutte werkplaats.

Gezinstherapie kan de families van mensen met schizofrenie helpen. Bij dit type therapie krijgen gezinnen informatie over schizofrenie en leren ze manieren om als gezin en als individu met de aandoening om te gaan.

Als u of een geliefde zich zorgen maakt over symptomen die lijken op schizofrenie, kunt u met een hulpverlener overleggen om te beslissen wat u vervolgens moet doen. Er zijn erkende counselors beschikbaar op BetterHelp.com om u te helpen begrijpen wat er bij deze diagnose komt kijken, ermee om te gaan, uw geliefde te helpen ermee om te gaan of om te gaan met andere uitdagingen op het gebied van geestelijke gezondheid.

Andere maatregelen

Wanneer de symptomen van schizofrenie het ergst zijn, moet de patiënt mogelijk in het ziekenhuis worden opgenomen. Dit is soms belangrijk om ervoor te zorgen dat ze veilig zijn en dat aan hun behoeften wordt voldaan. Voor volwassenen die niet door medicijnen worden geholpen, kan elektroconvulsietherapie (ECT) een optie zijn. ECT is vooral nuttig voor mensen met schizofrenie en depressie samen.

Bron: commons.wikimedia.org

Is er hoop?

Toen Kraepelin aan het begin van de twintigste eeuw voor het eerst de term dementia praecox gebruikte, geloofde hij dat de ziekte een ernstige, snel voortschrijdende ziekte was waarvan niemand kon herstellen. Hij verzachtte dat beeld in de loop van de tijd, maar het feit blijft dat mensen met de aandoening die toen bekend stond als dementia praecox zelden herstellen.

Er is echter nog hoop. De hoop is niet dat de ziekte zal verdwijnen. In plaats daarvan is het dat de symptomen van de ziekte voldoende zullen worden verminderd dat de persoon met schizofrenie een fatsoenlijk leven kan leiden, goed kan functioneren in zijn dagelijkse bezigheden, zoveel mogelijk kan werken en vaak plezier kan vinden.

Deel Het Met Je Vrienden: