Wat is een intermitterende explosieve stoornis?

Intermitterende explosieve stoornis (IED) is in wezen hoe het klinkt. Het is een aandoening waarbij een persoon 'ontploft' in woede wanneer de situatie relatief klein is en een dergelijke uitbarsting niet rechtvaardigt. Deze woedeaanvallen zijn niet gepland. Het zijn spontane reacties op een of andere trigger die ontstaan ​​als gevolg van een verandering in stemming of een waargenomen staat van spanning.

Degenen die IED ervaren, ervaren doorgaans korte periodes van woede die niet langer dan een uur duren. Vaak voelen ze zich eerst opgelucht, maar krijgen ze daarna spijt van hun reactie.

Bron: pexels.com

Criteria voor intermitterende explosieve stoornis

404 nummer

Volgens de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, wordt intermitterende explosieve stoornis gekenmerkt door de volgende criteria:

• Uitbarstingen die het onvermogen van het individu bewijzen om de controle te behouden

Iedereen kan ontploffen wanneer stressoren en spanningen ervoor zorgen dat iemand zijn breekpunt bereikt. Om de diagnose IED te krijgen, moeten deze uitbarstingen daarom continu plaatsvinden. Als een persoon bijvoorbeeld in de loop van een jaar ten minste drie uitbarstingen heeft vertoond die hebben geleid tot het toebrengen van letsel aan zichzelf of anderen, of de vernietiging van zijn of andermans eigendommen, zal hij of zij waarschijnlijk voldoen aan de criteria voor IED.

Evenzo, als het individu verbale of fysieke agressie vertoont, zoals in een driftbui of ruzie, twee keer per week gedurende drie maanden of langer, zou dit ook kwalificeren als criteria om hem te diagnosticeren met IED.

• Agressief gedrag dat niet bij de situatie past

Als de vrouw van een man bijvoorbeeld per ongeluk koffie over het aanrecht morst, en zijn reactie is haar in een vlaag van woede te slaan, zou dit kwalificeren als een agressieve overdreven reactie op de situatie.

• Ongeplande afleveringen van woede

Als de man het bovenstaande voorbeeld gebruikt en van plan was zijn vrouw te 'straffen' voor het morsen van de koffie, zou hij kunnen wachten tot zijn kinderen er niet zijn voordat hij haar een klap geeft. Als hij echter IED heeft, zal hij niet twee keer nadenken over wie er aanwezig is en zal hij haar ter plekke slaan.

• Uitbarstingen die financiële of juridische gevolgen hebben

Als een man zijn vrouw slaat, kan hij worden gearresteerd wegens mishandeling. Als ze medische hulp nodig heeft, kan ze kosten maken die ze niet had hoeven betalen als ze nooit een klap had gekregen. Beide elementen ondersteunen de diagnose van IED, aangezien de gevolgen vaak ernstig zijn.

• Ouder zijn dan 6 jaar

Kinderen zijn vatbaar voor driftbuien, en als ze een driftbui krijgen, kan dit resulteren in alle bovengenoemde criteria. Ze kunnen dingen breken die van henzelf of een andere persoon zijn. Ze kunnen uithalen naar hun ouders of broers en zussen door ze niet uitgelokt te slaan of door verbale agressie aan te gaan. De driftbuien eindigen echter meestal tegen de tijd dat het kind tussen de 4 en 5 jaar oud is, uiterlijk zes. Als deze 'driftbuien' echter voortduren na de leeftijd van 6 jaar, is dit een aanwijzing dat er een ernstiger aandoening - misschien IED - aanwezig kan zijn.

Bron: pexels.com

• Uitbarstingen die niet kunnen worden verklaard door een andere psychische aandoening of middelenmisbruik

Uitbarstingen zoals die worden weergegeven door iemand met IED kunnen ook voorkomen bij iemand die alcohol of drugs misbruikt of een andere psychische stoornis heeft, zoals een bipolaire stoornis. Als de persoon echter nuchter is en hij of zij geen illegale middelen misbruikt, kan het zijn dat hij of zij lijdt aan IED.

Verduidelijking van IED-uitbarstingen

Wanneer u probeert een diagnose te stellen van een persoon met IED, moeten de soorten uitbarstingen waar ze vatbaar voor zijn, worden geanalyseerd om te bepalen of ze consistent zijn met die van iemand met IED. Daarom heeft de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders twee classificaties (A1 en A2) voor agressieve uitbarstingen ontwikkeld om deze te beperken.

A1 Uitbarstingen

A1-uitbarstingen worden geclassificeerd als die welke ongeveer twee keer per week plaatsvinden gedurende drie maanden of langer. A1-uitbarstingen kunnen zijn:

• Driftbuien
• Verbale argumenten
• Tirades (lange, boze toespraken, vaak vol beschuldigingen)
• De aanval die geen schade tot gevolg heeft

A1-episodes worden gemeten als een hoge frequentie, maar met een lage intensiteit.

A2 Uitbarstingen

A2-uitbarstingen komen minder vaak voor, maar zijn ernstiger en komen ongeveer drie keer voor in de loop van een jaar. A2-uitbarstingen omvatten de mishandeling van een andere persoon of een ander dier, meestal resulterend in letsel, evenals de vernietiging van eigendommen.

Symptomen van IED

Als je iemand kent met IED, dan weet je hoe het is om op eierschalen om hen heen te lopen. Afleveringen van woede komen zonder waarschuwing aan en duren niet langer dan een uur. Een persoon hoeft deze episodes niet vaak te hebben om de diagnose IED te krijgen. Bovendien kunnen zijn of haar uitbarstingen onder een of beide categorieën vallen. Iemand die bijvoorbeeld in het verleden een A2-uitbarsting heeft vertoond, kan tussendoor regelmatig A1-uitbarstingen vertonen.

Hoewel je meestal geen uitbarsting ziet aankomen, kunnen sommige mensen met IED een uitbarsting voorafgaan met:

• Een toename van energie
• Het gevoel dat hun geest racet
• Tintelingen of trillingen
• Hartkloppingen of beklemming op de borst

Wanneer zich een uitbarsting voordoet, is dit meestal een grove overdreven reactie op wat de aflevering heeft veroorzaakt en kan het omvatten:

Bron: pexels.com

• Verwarmde ruzie
• Driftbuien
• Fysieke gevechten waarbij wordt geslagen, geduwd of geduwd
• Schade aan eigendom
• Dreigen andere mensen of dieren aan te vallen of ronduit te misbruiken

Na zich met dit gedrag bezig te hebben, kan de dader een gevoel van opluchting of uitputting voelen. Nadat ze zich realiseren wat ze hebben gedaan in de hitte van het moment, kunnen ze ook spijt of vernedering voelen voor hun daden.

Oorzaken en risico's van IED

Wat IED precies veroorzaakt, is onbekend, hoewel experts geloven dat factoren in iemands omgeving en genetische samenstelling eraan kunnen bijdragen. IED begint meestal tijdens de kindertijd - na de leeftijd van 6 - en komt vaker voor bij personen jonger dan 40 jaar.

Individuen hebben meer kans om IED te ontwikkelen als ze een voorgeschiedenis hebben van lichamelijk misbruik of een voorgeschiedenis van andere psychische stoornissen. Mensen die als kind zijn mishandeld of die een geschiedenis hebben met talloze traumatische ervaringen, hebben een grotere kans om IED te ontwikkelen. Mensen met andere mentale aandoeningen zoals een bipolaire stoornis of ADHD hebben ook een grotere kans om IED te ontwikkelen.

Degenen die IED hebben, hebben meer kans om schadelijk gedrag te vertonen, zoals middelenmisbruik en zelfbeschadiging. Ze zijn ook vatbaarder voor het ontwikkelen van gezondheidsproblemen zoals diabetes en hoge bloeddruk. Ze hebben meer kans op problemen op het werk of op school, en ze hebben meer kans op problemen in hun relaties die kunnen leiden tot gezinsstress en huwelijksproblemen.

IED behandelen

Misschien wel het moeilijkste aan de behandeling van IED is dat die personen die vatbaar zijn voor gewelddadige uitbarstingen, meestal niet degenen zijn die hulp zoeken voor hun aandoening. Veel mensen met IED hebben in het verleden professionele hulp gezocht voor andere problemen, maar slechts enkelen hebben hulp gezocht voor de aandoening zelf.

Helaas zoeken veel van degenen die wel een behandeling zoeken, dit nadat ze al een decennium of langer IED-symptomen hebben ervaren. In veel gevallen zoeken ze een behandeling omdat ze al schade hebben toegebracht aan eigendommen of iemand hebben verwond, of omdat ze een andere aandoening willen behandelen die door de IED is verergerd, en vice versa.

Onderzoek naar medicijnen die worden gebruikt om IED te behandelen, is beperkt. Er zijn echter enkele medicijnen die woede en agressie behandelen, evenals stemmingswisselingen en depressie. Cognitieve gedragstherapie (CGT) is ook gebruikt om IED te behandelen. CGT is het trainen van de hersenen om anders op bepaalde stimuli te reageren. In dit geval zou CGT worden gebruikt om de hersenen te trainen om niet zo gewelddadig te reageren op een trigger die anders als minder belangrijk zou worden beschouwd, zoals het hierboven gepresenteerde voorbeeld van gemorste koffie.

Onderzoekers van de Universiteit van Chicago merkten op dat personen die hadden deelgenomen aan 12 wekelijkse sessies van groeps-CGT-behandeling voor IED significant minder woede, agressie en depressie vertoonden. Degenen die meer persoonlijke, geïndividualiseerde sessies bijwoonden, rapporteerden ook een verbeterde kwaliteit van leven, zelfs drie maanden na deelname aan hun sessies.

Bron: rawpixel.com

Omdat IED meestal begint tijdens de kindertijd of adolescentie, raden sommige experts aan om geweldpreventieprogramma's op scholen te implementeren om de aandoening vroegtijdig te identificeren. Vroegtijdige interventie en preventie zijn essentieel bij de behandeling van IED.

Kan IED worden genezen?

Zoals met de meeste mentale aandoeningen, is er geen remedie voor IED. Zoals hierboven vermeld, kan een persoon zijn of haar symptomen onder controle houden door eerder dan later een behandeling te zoeken. De behandeling kan naast geïndividualiseerde therapie en / of groepstherapie ook voorgeschreven medicatie omvatten.

Sommige mensen vinden alternatieve behandelingsmethoden ook nuttig, waaronder het handhaven van een gezond dieet; regelmatige lichaamsbeweging krijgen; het vermijden van sigaretten, drugs en alcohol; en genoeg slaap krijgen. Deze, hoewel vrij basaal, kunnen een onschatbare invloed hebben op de algehele gezondheid en het welzijn.

Wilt u meer weten over IED? Neem vandaag nog contact op met een van onze BetterHelp-adviseurs voor meer informatie.

Deel Het Met Je Vrienden: