Apathie: het tegenovergestelde van stress

Bron: staticflickr.com

Het woord apathie komt van het Griekse pathos, wat emotie betekent. Als we apathie ervaren, missen we het vermogen om emoties te uiten (Reekum, Stuss, & Ostrander, 2005). Er is een groeiend aantal bewijzen dat suggereert dat apathie zowel een symptoom is van, als mogelijk een gevolg is van, vele neurologische en degeneratieve ziekten zoals dementie, Parkinson en de ziekte van Alzheimer (Robert et al., 2006). Deze onderzoeken zijn relatief nieuw en hebben geresulteerd in de ontwikkeling van nieuwe apathieschalen om apathieniveaus te meten (Radakovic & Abrahams, 2014).

Als we ons zorgen maken, ons angstig voelen of stress ervaren over ons werk, onze relaties of onze financiën, kan dit leiden tot andere lichamelijke en geestelijke gezondheidsproblemen. Het goede nieuws is dat dit allemaal betekent dat het ons kan schelen; we hebben het niet opgegeven en er is nog steeds strijd in ons. Volgens onderzoek (David et al., 2008) is onze frontale cortex actief als we ons zorgen maken. Wanneer we apathisch zijn, begint de frontale cortex te verslechteren, of atrofie, en dit is een significant kenmerk van ziekten zoals de ziekte van Alzheimer (Apostolova et al., 2007).

Bron: rawpixel.com

Apathie kan worden veroorzaakt door, of het symptoom zijn van, vele fysieke en mentale stoornissen (Ang, Lockwood, Apps, Muhammed & Husain, 2017). Apathie komt ook veel voor bij mensen die klinisch depressief zijn.

Apathie heeft klinisch tekortkomingen in de cognitieve, emotionele en gedragsaspecten van doelgerichte activiteit.

Apathie manifesteert zich als vermindering van motivatie, doelgerichte gedachten, emoties en gedrag, die opvallend veel op depressie lijken, zelfs als een voorloper. Apathie heeft ook secundaire emoties aangewakkerd, zoals schaamte, schuldgevoelens en een laag zelfbeeld. Voordat een depressie optreedt, merk je dat je je een stuk minder betrokken voelt, en zelfs bang bent om 's ochtends op te staan ​​om hetzelfde te doen als de dag ervoor. Apathie over een breed spectrum kan leiden tot aanzienlijke psychosociale problemen die worden uitgebeeld door een gebrek aan motivatie, verminderde emotionaliteit, verminderd sociaal contact en vrijetijdsbesteding, werkloosheid, huwelijksproblemen en het vaak uiteenvallen van het gezin. Apathie is geen emotie die u moet negeren; hier zijn een paar tekenen dat u mogelijk in een apathische toestand terechtkomt;

• Het kan zijn dat je bezig bent met hersenloze activiteiten of taken om te voorkomen dat je een doel onderzoekt.
• Je merkt dat je meer tijd besteedt aan het zoeken op internet zonder echt doel, het spelen van videogames zonder opwinding, of het zitten voor een tv om je af te leiden.
• Je merkt dat je steeds meer wegzinkt in een automatische pilootmodus van denken. Autopilot treedt op wanneer u de verbinding met uw omgeving volledig verbreekt.
• Mensen in je leven besteden veel tijd aan het proberen je te motiveren om doelen te vinden.
• U verliest uw empathie voor anderen en merkt dat u kritischer bent naar anderen.

Als een van deze geluiden op u lijkt, is het belangrijk om de hoofdoorzaak ervan te achterhalen. Bepaal of u ongelukkig bent in een relatie, werk, uzelf of misschien zelfs een gebeurtenis die heeft plaatsgevonden. Is het negatief denken dat in de weg zit? Misschien is het niet slechts één ding, terwijl het vinden van de oorzaak belangrijk is, onthoud dat het jou als persoon niet definieert.

Andere gebieden die je kunt verkennen, zijn aanpassingen in je leven die opwinding opwekken, je schema zelfs op de kleinste manier veranderen, tijd doorbrengen met anderen die optimistisch zijn of positieve energie creëren, een lijst maken van alle dingen die je ooit leuk vond, en verschuiven uw energie naar dingen in uw leven die de motivatie nieuw leven inblazen.

De gemakkelijkste manier om in de richting van het vergroten van uw betrokkenheid te gaan, is door kleine realistische doelen te stellen, eenvoudig, meetbaar, iets kan gemakkelijk worden bereikt, realistisch voor datgene waar u zich klaar voor voelt om aan te werken en tijdgebonden om ervoor te zorgen dat het wordt voltooid .

Bron: rawpixel.com

betekenis van 303

Werken aan het aangaan van een verbintenis tot verandering zal veel moeite en gedrevenheid vergen. Als je je energie concentreert, kun je ook een betere versie van jezelf zijn.

Er kunnen ook biologische en medische factoren een rol spelen, hier zijn enkele fysieke oorzaken die de etiologie van apathie kunnen verklaren. Parkinson is een neurologische aandoening, maar studies tonen ook aan dat de progressie van Parkinson significant toeneemt bij degenen die opgeven wat volgens hen de onvermijdelijkheid van de ziekte is (Pluck & Brown, 2002).

Wanneer individuen het hebben opgegeven, wanhopig zijn en apathie een gemakkelijke ontsnapping lijkt te zijn, is het niet gemakkelijk om die persoon terug te brengen (Ang et al., 2017). Deze reactie is niet ongebruikelijk bij patiënten met terminale ziekten, of bij personen die zich vast voelen in levenssituaties zoals armoede of misbruik. Soms bezwijken we allemaal voor apathie, of hebben we het gevoel dat het ons niets kan of kan schelen, en geven op. Het is een beetje zoals een vrije val. Maar onthoud, als we vallen, raken we de bodem.

Het is aangetoond dat apathie veel voorkomt na neurologische veranderingen (Razani & Lesser, 2003). Het klassieke geval van neurologische verandering werd opgemerkt in de casestudy van Phineas Gage, die het vroegst gedocumenteerde geval van een dergelijke disfunctie biedt (Progress, Shoumitro, & Glyn, 2012). Ondanks zijn behouden capaciteiten op het gebied van basiskennis na zijn hersenletsel, tonen latere rapporten aan dat Gage sociaal-uitvoerende tekortkomingen had, waaronder enkele persoonlijkheidsveranderingen en schijnbare apathie voor zijn symptomen (https://en.wikipedia.org/wiki/Phineas_Gage).

Bron: pixabay.com

Het is belangrijk om te 'voelen' zonder dat emoties uw leven beheersen. Als jij of iemand die je kent geen emotie heeft, het heeft opgegeven of anderszins apathisch is, kan een erkende GGZ-therapeut helpen. Bezoek Betterhelp voor meer informatie en hulp. Hier vindt u een netwerk van gediplomeerde therapeuten voor geestelijke gezondheid die ondersteuning en nuttige bronnen kunnen bieden.

Referenties

Ang, Y.-S., Lockwood, P., Apps, M. A., Muhammed, K., & Husain, M. (2017). Verschillende subtypen van apathie onthuld door de apathie-motivatie-index. PLoS One; San Francisco, 12(een). https://doi.org/http://dx.doi.org.contentproxy.phoenix.edu/10.1371/journal.pone.0169938

Apostolova, L. G., Akopyan, G. G., Partiali, N., Steiner, C. A., Dutton, R. A., Hayashi, K. M.,… Thompson, P. M. (2007). Structurele correlaten van apathie bij de ziekte van Alzheimer. Dementie en geriatrische cognitieve stoornissen, 24(2), 91-97. https://doi.org/10.1159/000103914

David, R., Koulibaly, M., Benoit, M., Garcia, R., Caci, H., Darcourt, J., & Robert, P. (2008). Striatale dopaminetransporterniveaus correleren met apathie bij neurodegeneratieve ziekten: een SPECT-studie met gedeeltelijke volume-effectcorrectie. Klinische neurologie en neurochirurgie; Assen, 110(1), 19-24. https://doi.org/http://dx.doi.org.contentproxy.phoenix.edu/10.1016/j.clineuro.2007.08.007

Erik Erikson | Psychosociale stadia | Gewoon psychologie. (n.d.). Op 17 mei 2017 opgehaald uit https://www.simplypsychology.org/Erik-Erikson.html

Pluck, G. C., & Brown, R. G. (2002). Apathie bij de ziekte van Parkinson. Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry; Londen, 73(6), 636. https://doi.org/http://dx.doi.org.contentproxy.phoenix.edu/10.1136/jnnp.73.6.636

Radakovic, R., en Abrahams, S. (2014). Ontwikkeling van een nieuwe meetschaal voor apathie: Dimensional Apathy Scale. Psychiatrie onderzoek, 219(3), 658-663. https://doi.org/10.1016/j.psychres.2014.06.010

Reekum, R. van, Stuss, D. T., & Ostrander, L. (2005). Apathie: waarom kan het schelen? The Journal of Neuropsychiatry and Clinical Neurosciences; Washington, 17(1), 7-19.

414 engel nummer tweelingvlam

Robert, P. H., Berr, C., Volteau, M., Bertogliati, C., Benoit, M., Sarazin, M.,… Dubois, B. (2006). Apathie bij patiënten met milde cognitieve stoornissen en het risico op het ontwikkelen van dementie bij de ziekte van Alzheimer: een eenjarig vervolgonderzoek. Klinische neurologie en neurochirurgie; Assen, 108(8), 733-6.

Deel Het Met Je Vrienden: