Tekenen en symptomen van ontremde sociale betrokkenheid
Bron: flickr.com
Overzicht
Ongeremde sociale-engagementstoornis of kortweg DSED is een kinderstoornis waarbij een kind vreemden zal benaderen en ermee zal omgaan. Kinderen lopen risico op deze aandoening als de zorg die ze van een primaire verzorger krijgen, verwaarloosd of inconsistent is. DSED wordt vermeld in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders Fifth Edition, ook bekend als de DSM 5. In eerdere edities van de DSM werd deze aandoening vermeld als een subtype van reactieve hechtingsstoornis.
De APA of American Psychiatric Association stelt dat de ongeremde stoornis van sociale betrokkenheid lijkt op ADHD. Vergelijkbare symptomen tussen de twee zijn duidelijk, maar ADHD kan optreden zonder de criteria van een nalatige of inconsistente verzorger. Ongeremde sociale engagement-stoornis en ADHD verschillen ook in reactie op interventie en het verloop van de stoornissen uiteindelijk.
geest dier bidsprinkhaan
Risicofactoren voor DSED draaien om onvoldoende zorg van eerstelijns zorgverleners tijdens de vroege stadia van ontwikkeling. Niet alle personen die verwaarlozing en onvoldoende zorg ervaren, ontwikkelen deze aandoening, maar het risico erop is veel groter dan bij de algemene bevolking. Genetica kan ook een rol spelen, genetica kan een individu vatbaarder maken voor het ontwikkelen van deze aandoening en dit in combinatie met verwaarlozing door een primaire verzorger kan de risicofactor nog verder verhogen.
Tekenen en symptomen van ongeremde sociale betrokkenheid
Ongeremde sociale betrokkenheid begint tekenen te vertonen na de leeftijd van negen maanden. De meeste baby's en zeer jonge kinderen gaan niet gemakkelijk naar vreemden; ze tonen een beetje verlegenheid bij het ontmoeten van nieuwe volwassenen. Kinderen met DSED hebben geen enkele remming als het gaat om de omgang met vreemden; ze zullen een gedragspatroon vertonen waarin ze gemakkelijk naar hen toe gaan, hen alleen benaderen en zelfs vertrekken met onbekende volwassenen.
Bron: pixabay.com
kwallen spirituele betekenis
De DSM 5 somt de criteria voor een ongeremde stoornis op het gebied van sociale betrokkenheid als volgt op:
- Een gedragspatroon waarin een jong kind actief benadert en interactie heeft met vreemden, en twee van de volgende tekenen / symptomen vertoont.
- Het kind toont geen verlegenheid of terughoudendheid, of verminderde verlegenheid en terughoudendheid bij het omgaan met onbekende volwassenen
- Bekende verbale en fysieke interactie die buiten de culturele, sociale normen valt en niet geschikt is voor de leeftijd
- Het kind kijkt niet om voor steun of zoekt zijn vertrouwde volwassene niet wanneer ze zich in onbekende situaties wagen
- Het kind is bereid zonder aarzelen met een onbekende volwassene te vertrekken
- Het bovenstaande gedrag is niet alleen impulsief; ze komen voor als gevolg van ongeremd gedrag.
- Het kind vertoont op een van de volgende manieren patronen van uitersten die verwaarlozing / inefficiënte zorg laten zien
- Primaire zorgverleners voldoen niet aan de basisbehoeften aan emoties, genegenheid, comfort en stimulatie
- Patronen van veranderingen in de eerstelijnszorg die resulteren in een onvermogen om stabiele gehechtheden te vormen
- Opgegroeid in een omgeving waar het moeilijk is om selectieve gehechtheden te vormen
- De onvoldoende zorg en extremen in de zorg in criterium C resulteert in het gedragspatroon van criterium A.
- Het kind moet negen maanden of ouder zijn.
De criteria in de DSM 5 zijn specifiek voor het diagnosticeren van deze aandoening. De criteria zijn bedoeld om abnormaal gedrag te vertonen bij kinderen die onvoldoende en verwaarloosde zorg ervaren. Verlegenheid of terughoudendheid in de omgang met onbekende volwassenen is op zichzelf geen pathologisch gedrag; er moet een geschiedenis van onvoldoende en nalatige zorg aanwezig zijn.
Bron: pexels.com
De overeenkomsten tussen mensen met ADHD en deze aandoening kunnen het moeilijk maken om een diagnose te stellen; alleen een erkende arts in de geestelijke gezondheidszorg kan deze aandoening goed diagnosticeren. Vergelijkbare oorzaken tussen deze twee aandoeningen zijn extreme verwaarlozing en sociale deprivatie. Het zijn de criteria van extreme verwaarlozing en sociale deprivatie die rechtstreeks verband houden met de ontwikkeling van zowel ADHD als DSED. Sommige psychologische / psychiatrische onderzoekers beweren dat dit twee verschillende stadia van dezelfde aandoening kunnen zijn.
Diagnose van een ongeremde stoornis in sociale betrokkenheid
Het is niet mogelijk om deze aandoening te diagnosticeren vóór de leeftijd van negen maanden, na de leeftijd van negen maanden kunnen de criteria voor DSED in de DSM 5 worden gebruikt om een gediplomeerde professional in de geestelijke gezondheidszorg te helpen bij het diagnosticeren. Een juiste diagnose is belangrijk voor de prognose van deze aandoening. De symptomen en tekenen van deze aandoening vereisen een verwaarloosbare eerstelijnsomgeving, zonder dit criterium kan een kind erg vriendelijk zijn of zelfs ADHD hebben.
Een diagnose van een ongeremde sociale-engagementstoornis is niet altijd het gevolg van een verwaarloosde eerstelijnsomgeving, maar deze onvoldoende zorgomgeving moet aanwezig zijn voor deze diagnose. Een verwaarloosde of onvoldoende eerstelijnsomgeving kan het gevolg zijn van frequente veranderingen in pleegzorg, instellingen met een ontoereikend aantal zorgverleners voor de kinderen en een ouder die niet voorziet in de fundamentele emotionele en comfortbehoeften, en een gebrek aan goede stimulatie en genegenheid . Deze aandoening kan niet worden gediagnosticeerd als de primaire zorgverleners het probleem zijn, of als pleegzorg te vaak wordt veranderd zodat de zorgverleners / verzorgers het probleem niet opmerken.
Behandelingen voor ongeremde sociale betrokkenheid
8888 bijbelse betekenis
Bron: pexels.com
De beste behandelingen voor DSED zijn speltherapie en expressieve therapie. Het doel van therapie is om de vorming van gehechtheid te bevorderen. Hoewel beide therapieën veelbelovend zijn bij de behandeling van deze aandoening, zal de voortgang vertraagd of onbestaande zijn als de omgeving die DSED veroorzaakte niet wordt aangepakt. Therapie- en ouderschapsklassen kunnen de zorgverleners in het leven van het kind helpen de omgeving die ze hebben gecreëerd te herkennen en te veranderen. Ongeacht de reden van de verwaarlozing of onvoldoende zorg, de omgeving moet veranderen om vooruitgang te boeken.
Speel therapie
Speltherapie is een therapie die wordt gebruikt om jonge kinderen van 3 t / m 11 jaar met veel verschillende aandoeningen te behandelen. Dit type therapie biedt kinderen een uitlaatklep voor het constructief uiten van emoties en hun ervaringen. Tijdens speltherapie kunnen kinderen de uitkomst bepalen, dit geeft hen een gevoel van macht over zichzelf en dit kan helpen bij zelfgenezing. Speltherapie kan ook worden gebruikt om een psycholoog / psychiater te helpen bij het diagnosticeren van een kind door te kijken hoe het speelt. Kinderen spelen ervaringen en kennis uit tijdens het spelen, en een goede therapeut kan dit gebruiken om de psychologische problemen van een kind te helpen begrijpen.
Speltherapie is zowel psychodynamische therapie als cognitieve gedragstherapie. De psychodynamische visie van speltherapie is dat een kind spelen zal gebruiken om zijn problemen op te lossen en het zal gebruiken om de wereld om hem heen te begrijpen. Dit spel helpt kinderen ook om hun wensen en behoeften te uiten. Voor een getrainde therapeut is de manier waarop een kind tijdens het spelen met speelgoed omgaat, zeer inzichtelijk in hun innerlijke wereld.
Bron: flickr.com
Speltherapie wordt al minstens 60 jaar gebruikt en er is enige empirische ondersteuning voor deze therapie. Degenen die het niet eens zijn met de effectiviteit van speltherapie zijn van mening dat cognitieve gedragstherapie een betere keuze is. Er zijn echter twee soorten speltherapie en gerichte speltherapie steunt op de thema's en behandelingstechnieken van cognitieve gedragstherapie.
bloed droom betekenis
Een psycholoog, therapeut of psychiater die speltherapie gebruikt om kinderen te helpen diagnosticeren en behandelen, zal over verschillende behandelingshulpmiddelen beschikken. Zandspel is een soort spel waarbij een zandbak en ander speelgoed wordt gebruikt voor gestructureerd en ongestructureerd spelen. Veelgebruikt speelgoed dat wordt gebruikt voor speltherapie zijn onder meer: poppen, kleine figuren die een groot aantal individuen in de samenleving / familie vertegenwoordigen, en andere items die kinderen kunnen gebruiken om zichzelf en hun omgeving te vertegenwoordigen.
Gerichte speltherapie
Speltherapie is onderverdeeld in twee soorten, gerichte speltherapie en niet-directieve speltherapie. Het gerichte spel wordt beschouwd als een cognitieve gedragstherapie, omdat het gaat om sturing en structuur door de therapeut om het kind te helpen zichzelf op een gezondere manier na te denken en te begrijpen. Met behulp van spelaanwijzingen kan een therapeut ook meer te weten komen over het kind en de manier waarop het denkt, zich gedraagt en problemen oplost; het kan een therapeut ook helpen bij het ontdekken van omgevingsuitdagingen in het leven van het kind.
alligator in droom
Bron: pixabay.com
Gerichte speltherapie wordt geleid door aanwijzingen van de therapeut. Het kind krijgt een aan zijn leeftijd aangepaste prompt waarvan de therapeut hoopt dat het inzicht zal geven in de innerlijke wereld van het kind. Dit is vooral handig bij zeer jonge kinderen die nog bezig zijn met het ontwikkelen van verbale vaardigheden. Het is veel gemakkelijker voor een jong kind om te laten zien hoe ze het spel begrijpen en voelen, dan dat ze zich verbaal kunnen uiten.
Niet-gerichte speltherapie
Bij niet-gerichte speltherapie worden geen aanwijzingen gebruikt en de therapeut is niet bij het spel zelf betrokken. Het kind krijgt spullen om mee te spelen, en daarna worden ze geobserveerd door de therapeut. Dit type speltherapie wordt gebruikt als een constructieve manier voor kinderen om hun problemen op te lossen door ze uit te spelen en op te lossen met spel.
Deze speelstijl is als psychodynamische therapie, omdat van het kind wordt verwacht dat het zijn problemen zelf oplost door zich door middel van spel te uiten. Tijdens niet-gerichte speltherapie wordt van de kinderen verwacht dat ze zich uiteindelijk mondeling tegenover de therapeut uiten. Een therapeut kan tijdens of na het spelen vragen stellen, of hij kan gewoon observeren totdat hij denkt dat het kind klaar is om zich verbaal te uiten.
Deel Het Met Je Vrienden:
