Hoe u met uw professoren kunt praten over uw psychische aandoening

Bron: media.beam.usnews.com

De academische druk in de klas zorgt ervoor dat studenten moeite hebben om hun mentale welzijn bij te houden. Deadlines, strikt aanwezigheidsbeleid en de verwachting voor perfecte cijfers zijn slechts enkele mogelijke redenen waarom bijna 1/3 van de studenten meldt dat stress hun academische prestaties negatief heeft beïnvloed. Sterker nog, de stigma's rond psychische aandoeningen zorgen er vaak voor dat studenten in stilte lijden en geen hulp zoeken voor hun problemen.

Voordelen

Of u nu een student bent met een chronische psychische aandoening of gewoon worstelt om uw geestelijke gezondheid op peil te houden, uw symptomen kunnen een enorme impact hebben op hoe u gedijt in een klasomgeving. Spreken met je professoren over wat je ervaart en hoe dit je academische prestaties beïnvloedt, heeft veel voordelen voor het behoud van mentaal welzijn binnen en buiten de klas:

• Spreken met je professor over je triggers en samenwerken om de last van je psychische aandoening te verlichten, dient als een preventieve maatregel voor een toekomstige crisis in de geestelijke gezondheid. Als u weet dat uw professor over uw problemen heeft gehoord en het begrijpt, is de kans kleiner dat een crisis in de geestelijke gezondheid zal optreden.
• Erkenning van uw psychische aandoening bouwt competentie op. Meesterschap opbouwen door uitdagingen aan te gaan is een veelgebruikte strategie voor emotieregulatie. Door dapper te zijn en je professor te benaderen, ben je opgekomen voor jezelf en je behoeften.
• Het bekendmaken van uw geestelijke gezondheidsproblemen bevordert zelfverbetering en vermindert het zelfstigma. Het stigma over psychische aandoeningen waarmee u in de samenleving wordt geconfronteerd, is gemakkelijk te internaliseren. Door openlijk over psychische problemen te spreken, geef je jezelf de kracht om je psychische aandoening als geldig te accepteren.

De eerste stap zetten

De eerste stap om het gesprek op gang te brengen, kan zenuwslopend zijn. Herinner jezelf eraan dat je door deze stap te zetten, pleit voor je geestelijke gezondheid. Meestal kun je de openingstijden van je docent vinden in je syllabus, of je kunt een simpele e-mail sturen met de vraag of je een afspraak kunt maken om buiten de les af te spreken. Hoogleraren vinden meestal maar al te graag een tijd voor een ontmoeting, omdat ze blij zijn dat een student het initiatief heeft genomen om hen te ontmoeten.

Wat te zeggen

Bron: rawpixel.com

Het vinden van de juiste woorden kan ook intimiderend zijn. Misschien ben je bang dat de professor je veroordeelt of denkt dat je excuses verzint. Het maken van een script kan erg handig zijn om uw punt duidelijk te maken. In uw gesprek is het nuttig om te beschrijven hoe uw psychische aandoening uw prestaties in de klas belemmert, welke copingvaardigheden u gebruikt en om constructieve suggesties te doen over welke accommodatie in de klas kan worden gemaakt om aan uw behoeften te voldoen.

Hier is een voorbeeld van een script voor een student met een bipolaire stoornis en lijdt aan paniekaanvallen:

'Ik wilde je laten weten dat ik een bipolaire stoornis heb en dat mijn symptomen soms mijn prestaties in de klas kunnen beïnvloeden. Ik lijd aan paniekaanvallen die mijn vermogen om volledig deel te nemen kunnen verstoren en mijn stemmingswisselingen veroorzaken soms moeilijkheden bij het leveren van bijdragen aan klassendiscussies. Ik gebruik een kleurboek om met mijn angst om te gaan, en het zou handig zijn als ik achter in de klas zou zitten. Ik wilde dit nu met je bespreken om psychische crises in de toekomst te helpen voorkomen en een plan te maken als ze zich toch voordoen. '

Omdat klassen en individuele professoren verschillen in stijl en verwachtingen, is het een goed idee om het gesprek open te stellen voor de input van je instructeur. Het kan zijn dat ze specifieke aanpassingen in gedachten hebben of verdere vragen of opmerkingen hebben. Als u samen een plan maakt, kunt u een arrangement maken dat voor u beiden werkt.

Gevolgtrekking

De schijnbaar grootste uitdaging om met je professor over je psychische problemen te praten, is het zetten van de eerste stap. Als je eenmaal je gevoelens hebt geuit, zal een golf van opluchting en een gevoel van persoonlijke voldoening volgen. Stressvolle academische sferen kunnen u ertoe brengen te denken dat het behalen van goede cijfers betekent dat u uw geestelijke gezondheid moet opofferen. Door samen met je docent een plan te maken, maak je duidelijk dat het verzorgen van je psychische aandoening vooraf gaat aan academisch succes.

Bron: parentingsquad.com

Tips

1. Met je professor praten over je triggers is het meest effectief aan het begin van het schooljaar. Op die manier kunt u proactief potentiële probleemgebieden in een klas aanpakken voordat er problemen optreden.
2. Een bezoek aan de psychologische diensten van uw universiteit is de eerste verdedigingslinie als u kampt met een psychisch probleem. Psychologische diensten zijn bedoeld om studenten te helpen met specifieke psychische problemen die verband houden met academici.
3. Bij gehandicaptenbureaus op veel universiteiten kunt u uw psychische aandoening registreren. Hierdoor kom je in aanmerking voor relevante accommodaties om je te helpen slagen, zoals extra tijd voor tentamens, opdrachtverlengingen indien nodig en een verscheidenheid aan andere ondersteuningen.
4. Als u met een professionele therapeut moet praten die is opgeleid om deze kwesties te bespreken, kunt u contact opnemen met uw plaatselijke universiteits- of universiteitsadviesbureau of via BetterHelp contact opnemen met een counselor.

Citaten

Corrigan, Patrick W. en Deepa Rao. 'Over het zelfstigma van psychische aandoeningen: stadia, onthulling en strategieën voor verandering.'The Canadian Journal of Psychiatry57,8 (2012): n. .Nationaal gezondheidsinstituut. Web. 29 mei 2017.

'Feiten.'Angst- en depressievereniging van Amerika, ADAA. ADAA, n.d. Web. 29 mei 2017.

Neacsiu, Andrada D., Marsha M. Linehan en Martin Bohus. 'Vaardigheden in dialectische gedragstherapie: een interventie voor emotiedysregulatie.' (Januari 2015): 491-502.ResearchGate. Web. 29 mei 2015.

Deel Het Met Je Vrienden: