Wat is het Duck-syndroom en lijdt u eraan?

Bron: pixabay.com

De term 'eendsyndroom' komt voort uit het idee dat een eend er kalm en zachtaardig uitziet terwijl hij over het wateroppervlak glijdt, maar toch verwoed onder het oppervlak peddelt waar je niet kunt zien, gewoon om te blijven drijven. Dit 'boven water blijven'-gevoel kan worden toegeschreven aan studenten die er van buiten misschien kalm uitzien, maar in werkelijkheid worstelen om' te faken totdat ze het halen 'of om het bij elkaar te houden in het licht van de academische, sociale , en de eisen van de gemeenschap die van hen worden gesteld in hun pogingen om een ​​universitaire opleiding te volgen.

Het eendsyndroom wordt vaak gezien bij tieners die op de middelbare school de 'grote vis in de kleine vijver' waren. Ze zijn gewend populair te zijn en stellen daarom extreme eisen aan zichzelf om 'alles te doen' als ze eenmaal naar de universiteit gaan om die persona vol te houden. Het probleem is dat dergelijke extreme stress kan leiden tot alles, van eetstoornissen tot drugsmisbruik, om het hoofd te bieden aan de stress van 'perfect' moeten zijn.

Duck-syndroom is geen officiële medische diagnose. Zeggen dat iemand het eendsyndroom heeft, betekent echter dat de patiënt ook last heeft van klinische depressie, angst of een andere vorm van psychische aandoeningen als reactie op extreme stress. Hoewel de term in eerste instantie schattig of zelfs grappig klinkt, zijn de gevolgen van depressie en angst niet om te lachen en moeten ze zeer serieus worden genomen.

Symptomen van het eendsyndroom

De reacties van iedereen op extreme stress zijn anders. Sommige mensen kunnen er goed mee omgaan, en sommige mensen merken dat hun stress alleen maar toeneemt, wat ze ook doen. Lichamelijke reacties op extreme stress bij het eendsyndroom zijn even gevarieerd. Terwijl sommigen melden dat stress hen hoofdpijn bezorgt, hun slaap verstoort en hun concentratie verstoort, melden anderen dat ze zich gespannen of boos voelen.

het getal 31

Bron: pexels.com

Sommigen melden gevoelens van depressie of een gebrek aan of toegenomen eetlust (stress-eten). Wanneer de stress ernstig genoeg wordt, leidt het overweldigende gevoel tot een burn-out, wat het totale gebrek aan interesse van de patiënt is in de activiteiten die hem vroeger opwinden. Ze worden gevoelloos voor alles en kunnen niet eens de energie verzamelen om te werken aan datgene dat hen tot op dit punt in de eerste plaats heeft gestrest: hun studie.

Risicofactoren voor Duck Syndrome

Er zijn verschillende risicofactoren voor het eendsyndroom die meestal verband houden met het studentenleven, zoals het voor het eerst moeten leven zonder familie en het ervaren van de aanzienlijk hogere eisen die voortkomen uit zowel academische als buitenschoolse activiteiten, vergeleken met die welke zijn ervaren op de middelbare school. Iemand met een voorgeschiedenis van psychische aandoeningen heeft ook de neiging kwetsbaar te worden voor het duck-syndroom.

Bron: pexels.com

Collegiale sociale druk kan ook een belangrijke rol spelen, inclusief de druk om te concurreren met andere studenten op sociale media. Iemand met het duck-syndroom ziet misschien andere studenten op sociale media en denkt dat die studenten weinig tot geen moeite doen om het goed te doen tijdens hun studie, of dat het er in ieder geval uitziet alsof ze dat doen. Bij volmacht voelt de student met ducksyndroom zich dan onder druk gezet om zijn inspanningen om goede cijfers te halen er net zo gepolijst uit te laten zien als hij denkt dat de inspanningen van zijn leeftijdsgenoten zijn, wat alleen maar meer druk toevoegt.

De familie en vrienden van een student kunnen ook bijdragen aan zijn of haar duck-syndroom met hun neiging om prestaties te benadrukken. Met andere woorden, de moeder of vader van een student vertelde tante Mildred dat 'Tommy zo'n geweldige student is. We verwachten dat hij dit semester de beste A's krijgt! ' legt Tommy nog meer onder druk dan hij misschien al voelt bij zijn pogingen om niet alleen goede maar ook geweldige cijfers te halen.

Helikopterouders kunnen ook ongewild het duck-syndroom aanmoedigen. Een helikopterouder is een ouder die 'zweeft' of zichzelf buitensporig bij het leven van zijn kind betrekt. Een helikopterouder zal zijn of haar kind beschermen tegen teleurstellingen, waardoor zijn of haar vermogen om ermee om te gaan wordt beperkt wanneer de onvermijdelijke teleurstelling zich voordoet, en de ouders van de leerling kunnen hem of haar er niet tegen beschermen. Helikopterouders kunnen zich ook concentreren op de sterke punten van hun kind, in plaats van hem of haar te leren hoe ze een uitdaging kunnen aangaan, wat ook kan leiden tot de mentale pijn van het kind.

Bij vrouwen is de kans groter dat ze de diagnose depressie en angststoornissen krijgen. Aangenomen wordt dat dit gedeeltelijk te wijten is aan sekseverschillen, evenals aan de manieren waarop vrouwen worden aangemoedigd om te reageren op de druk die het leven op hen uitoefent, in tegenstelling tot wat van mannen wordt verwacht.

Depressie en angst hebben ook genetische componenten, en dus is de kans groter dat een student die uit een gezin komt waarin een of beide ouders aan angst of depressie leed, waarschijnlijk ook lijdt. Deze neiging kan zich vervolgens ontwikkelen tot het duck-syndroom zodra de student aan de universiteit begint.

Diagnose van Duck-syndroom

Er zijn geen officiële criteria om het duck-syndroom te diagnosticeren. Van degenen die met de aandoening omgaan, wordt echter beschreven dat ze van buitenaf kalm overkomen terwijl ze verwoed proberen de overweldigende eisen van hun educatieve loopbaan bij te houden, en daarbij falen. Degenen met het duck-syndroom hebben het gevoel dat alle anderen beter met hun situaties omgaan dan zij. Ze hebben ook het gevoel dat alle anderen hun bewegingen analyseren of de situatie waarin ze zich bevinden met opzet creëren om ze te zien kronkelen.

Bron: pexels.com

Omdat duck-syndroom geen officiële diagnose is, zou iemand die met een dergelijke aandoening omgaat, worden beoordeeld op onderliggende depressie, angst of een ander psychisch probleem. De medische professional die het onderzoek uitvoert, zou een grondige medische beoordeling geven, waaronder een uitgebreide evaluatie van de geestelijke gezondheid om de oorzaak van de aandoening vast te stellen.

Depressie en angst kunnen bijproducten zijn van tal van andere problemen die uiteindelijk kunnen bijdragen aan het duck-syndroom. Bijvoorbeeld, aandoeningen die depressie of angst als symptoom kunnen omvatten, omvatten bipolaire stoornis, posttraumatische stressstoornis (PTSD), aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) en schizofrenie. Daarom is het belangrijk om een ​​evaluatie te krijgen, zodat de onderliggende aandoening zowel kan worden gediagnosticeerd als behandeld.

Degenen die lijden aan het duck-syndroom worden routinematig getest op giftige stoffen om blootstelling uit te sluiten, evenals op medicijnen om te bepalen of dergelijke stress een bijwerking is van een van de voorschriften van de patiënt. Soms wordt een röntgenfoto of een andere beeldvormende test besteld, en als onderdeel van de evaluatie moet de patiënt mogelijk reageren op een reeks vragen die zijn ontworpen om zijn of haar risico op zelfmoord te helpen bepalen.

Duck-syndroom behandelen

Om eendensyndroom te behandelen, kan een psychiater therapie combineren met medicijnen die worden gebruikt om depressie en angst te behandelen in een poging de onrust van de patiënt te verlichten. Omgekeerd kan een arts eventuele medicijnen die de student gebruikt, die mogelijk zijn of haar depressie of angst kunnen veroorzaken of verergeren, verminderen.

Bron: rawpixel.com

Geestelijke gezondheidsadviseurs gebruiken twee belangrijke soorten psychotherapie, of 'gesprekstherapie', wanneer ze werken met patiënten die lijden aan het duck-syndroom: interpersoonlijke psychotherapie en cognitieve gedragstherapie. Beide behandelingsmethoden kunnen weken tot maanden duren voordat ze effectief zijn, hoewel rigoureuze psychotherapie in sommige van de ernstigere gevallen voor een langere periode nodig kan zijn.

Interpersoonlijke therapie, of IPT, omvat het helpen van de patiënt bij het ontwikkelen van een reeks vaardigheden om effectief met zijn of haar emoties en relaties om te gaan. Als de problemen van de patiënt eenmaal goed zijn gedefinieerd, kan hij of zij bijvoorbeeld realistische doelen stellen om ze te overwinnen. Een arts kan met de patiënt werken door verschillende technieken te gebruiken om de doelen te bereiken die de patiënt stelt.

Aan de andere kant houdt cognitieve gedragstherapie (CGT) in dat de manier waarop iemand over bepaalde problemen denkt, verandert. Hier helpt de arts de patiënt de gedachten en aannames te begrijpen waardoor hij of zij zich depressief, angstig of gestrest voelt. De arts past vervolgens gedragsmodificatietechnieken toe om de patiënt gezondere en effectievere methoden aan te leren om met zijn of haar stress om te gaan.

Duck-syndroom voorkomen

Het eend-syndroom kan worden voorkomen door de oorzaak - stress - aan te pakken voordat het begint. Een van die manieren om dit te doen, is door een oriëntatie voor inkomende studenten op te nemen met een sectie over stressmanagement, en door hen informatie te verstrekken over de diensten voor geestelijke gezondheidszorg die voor hen beschikbaar zijn zoals die door de school worden geboden.

Het kan ook verstandig zijn voor scholen om te overwegen zich vooral te richten op die studenten die een verhoogd risico op isolatie lopen, zoals minderheden, studenten die als eerste in hun gezin naar de universiteit gaan en studenten die niet betrokken zijn bij een of ander campus activiteiten. Studenten moeten ook bewust worden gemaakt van de academische ondersteuning die hen kan worden geboden, zoals mentor- en tutoringdiensten die hen kunnen helpen op het goede spoor te blijven zonder dat ze het gevoel hoeven te hebben dat hun succes volledig op hun schouders rust en dat ze niemand hebben. om hulp te vragen.

Bron: pexels.com

Complicaties van het Duck-syndroom

Zonder de juiste behandeling zijn mensen met het duck-syndroom (en bij volmacht, depressie en angst) vatbaar voor het ontwikkelen van medische problemen naast geestelijke gezondheidsproblemen, waaronder, in de meest ernstige gevallen, vroegtijdig overlijden als gevolg van stress en suïcidale neigingen. Zonder hulp kan het duck-syndroom verergeren, langer aanhouden en misschien zelfs helemaal niet verbeteren zonder het perspectief en de hulp van een buitenstaander.

Verder kunnen depressie en angst leiden tot slechte academische prestaties, wat kan resulteren in dezelfde slechte cijfers die de patiënt vastbesloten is te voorkomen. Zo'n academische ondergang kan familie- en relatieproblemen veroorzaken, en de lijder zal eerder deelnemen aan middelenmisbruik als een coping-methode.

Als u zich zorgen maakt dat u mogelijk lijdt aan het duck-syndroom, neem dan contact op met een van onze BetterHelp-adviseurs, die 24/7 beschikbaar zijn om u te helpen, vanuit het comfort van uw eigen huis.

252 nummer betekenis:

Deel Het Met Je Vrienden: