Depersonalisatie-derealisatiestoornis: wat te verwachten, symptomen en behandeling

Bron: pxhere.com

De basis

Heeft u ooit het gevoel gehad losgekoppeld te zijn van uzelf of uw omgeving? Als dat zo is, kan het overweldigend of zelfs beangstigend zijn geweest.

Er zijn momenten waarop het normaal is dat iemand het gevoel heeft dat hij niet verbonden is of 'in een roes' is. Vermoeidheid, ziekte, bijwerkingen van medicijnen en alcohol (zelfs in kleine hoeveelheden) kunnen deze gevoelens veroorzaken. In sommige gevallen kunnen symptomen van onthechtheid of ontkoppeling van zichzelf of de omgeving duiden op de aanwezigheid van een psychologische aandoening die bekend staat als een dissociatieve stoornis.

Dissociatieve stoornissen zijn psychische stoornissen die ervoor zorgen dat een getroffen persoon een ontkoppeling ervaart tussen gedachten, omgeving, herinneringen, acties en / of hun identiteit. De ontsnapping uit de werkelijkheid die kenmerkend is voor dissociatieve stoornissen is onvrijwillig. Dissociatieve stoornissen kunnen leiden tot moeilijk functioneren in alledaagse situaties.

Wat veroorzaakt dissociatieve stoornissen?

Dissociatieve stoornissen ontwikkelen zich meestal als iemands manier om met een trauma om te gaan. Hoewel mensen van elke leeftijd een dissociatieve stoornis kunnen ervaren, komen ze het vaakst voor bij kinderen die zijn blootgesteld aan langdurig misbruik of herhaald trauma.

Omdat persoonlijke identiteit over het algemeen tijdens de kinderjaren wordt gevormd, vinden kinderen het gemakkelijker om zich los te koppelen van de werkelijkheid. Indien onbehandeld, kan een kind dat een dissociatieve stoornis ontwikkelt, hetzelfde coping-mechanisme blijven gebruiken als reactie op andere stressvolle situaties later in het leven.

Soorten dissociatieve stoornissen

Er zijn drie primaire categorieën van dissociatieve stoornissen: dissociatieve identiteitsstoornis, dissociatieve amnesie en depersonalisatie / derealisatiestoornis.

Dissociatieve identiteitsstoornis

Dissociatieve identiteitsstoornis, ooit aangeduid als meervoudige persoonlijkheidsstoornis, wordt doorgaans verondersteld het resultaat te zijn van extreem traumatische ervaringen of misbruik tijdens de kindertijd. Aangenomen wordt dat naar schatting 90 procent van de mensen met een dissociatieve identiteitsstoornis in hun kinderjaren fysiek of seksueel misbruik heeft gemaakt of in extreme verwaarlozing heeft geleefd.

Dissociatieve identiteitsstoornis wordt gekenmerkt door het bestaan ​​van twee of meer verschillende persoonlijkheden of identiteiten die door één persoon worden ervaren. Elke identiteit heeft zijn eigen karakteristieke gedragingen, voorkeuren, herinneringen, houding en manieren die door anderen kunnen worden waargenomen. Een persoon met een dissociatieve identiteitsstoornis kan op elk moment van de ene identiteit naar de andere veranderen. De verschuiving is over het algemeen plotseling en onvrijwillig.

Concentratieproblemen, hiaten in het geheugen met betrekking tot persoonlijke informatie, alledaagse gebeurtenissen of traumatische gebeurtenissen die ooit zijn meegemaakt, komen vaak voor. Vanwege de instabiliteit van gedrag is het niet ongebruikelijk dat mensen met een dissociatieve identiteitsstoornis problemen ervaren op het werk of op school. Ze hebben vaak slechte relatievaardigheden en kunnen een breed scala aan symptomen hebben die variëren van minimaal tot behoorlijk significant.

Dissociatieve amnesie

Dissociatieve amnesie veroorzaakt het onvermogen om informatie over gebeurtenissen uit het verleden terug te roepen. Net als andere soorten dissociatie, is dissociatieve amnesie meestal gerelateerd aan een significant stressvolle of traumatische gebeurtenis. De symptomen kunnen plotseling optreden en kunnen van enkele minuten tot enkele maanden of jaren duren. Afleveringen kunnen sporadisch voorkomen tijdens het leven van een getroffen persoon.

Mensen met dissociatieve amnesie kunnen geheugenverlies ervaren dat is gelokaliseerd (kan zich een specifieke gebeurtenis of periode niet herinneren), selectief (kan zich geen details herinneren van gebeurtenissen die verband houden met een bepaalde periode) of gegeneraliseerd (een volledig verlies van levensgeschiedenis of identiteit).

Depersonalisatie / derealisatiestoornis

Dit type dissociatieve stoornis omvat depersonalisatie, derealisatie of beide die gedurende een lange periode in dezelfde persoon in een terugkerend patroon voorkomen.

Depersonalisatiewordt gedefinieerd als het gevoel alsof men van zichzelf is losgekoppeld, als een loskoppeling van hun gedachten, gevoelens en ervaringen. De getroffen persoon kan het gevoel beschrijven alsof hij zijn leven bekijkt alsof hij in een film zit, in plaats van dat het een persoonlijke ervaring is.

Naast gewaarwordingen van constant dromen en onthechting van zichzelf, kan een persoon met een depersonalisatiestoornis het volgende ervaren:

• Het gevoel hebben dat u een gehoor bent voor uw gedachten, ervaringen en gevoelens alsof iemand anders uw leven leidt
• Je mechanisch, geautomatiseerd en robotachtig voelen, soms tot het punt dat je het gevoel hebt dat je geen controle hebt over je acties
• Verstoring in zelfperceptie: dit kan verwarring zijn over iemands eigen persoonlijkheid of fysieke staat van zijn
• Gevoelloosheid voor gebeurtenissen en gevoelens om je heen
• Onthechting van herinneringen en gebrek aan emotie geassocieerd met herinneringen, waardoor men zich soms afvraagt ​​of deze herinneringen echt zijn, of zelfs die van henzelf

Derealisatiestoornisveroorzaakt het gevoel niet in de realiteit te leven of losgekoppeld te zijn van de omgeving. Mensen en dingen die een getroffen persoon anders bekend voorkomen, kunnen als denkbeeldig worden ervaren.

Symptomen kunnen in de vroege kinderjaren beginnen, maar de gemiddelde leeftijd van de eerste ervaring is 16 jaar oud en kan zijn:

• Het gevoel dat je in een film leeft
• Ontkoppeling van anderen, vooral emotioneel of in een relatieomgeving
• De omgeving lijkt wazig of onwerkelijk te zijn; Als alternatief geven sommige mensen aan dat ze het gevoel hebben dat al hun zintuigen worden versterkt, en dat ze zich extreem bewust zijn van waar ze zijn
• Verminderd tijdsbesef, zoals het gevoel hebben dat recente gebeurtenissen, gesprekken of ervaringen in het verre verleden hebben plaatsgevonden
• Gevoel van 'gek worden'

Oorzaken en risicofactoren

Depersonalisatie en derealisatie kunnen mogelijke symptomen zijn van andere psychische aandoeningen, waardoor het moeilijk kan zijn om de exacte oorzaak van het ontstaan ​​ervan te achterhalen. Er is echter vaak een verband tussen depersonalisatie-derealisatiestoornis en trauma. Personen die te maken hebben gehad met verwaarlozing of misbruik, of dat nu fysiek of emotioneel is, lopen een veel groter risico op het ontwikkelen van ofwel een depersonalisatie / derealisatiestoornis zelf of een mentale stoornis die tot de symptomen kan leiden.

Depressie en angst kunnen er elk voor zorgen dat een patiënt depersonalisatie en derealisatie ervaart. In het geval van angst of paniekstoornis komt derealisatie veel vaker voor. Derealisatie treedt op wanneer de geest overdreven gestrest is in pogingen om de rest van de wereld af te stemmen, zodat een individu het hoofd kan bieden. Dit betekent dat wanneer een patiënt een paniek- of angstaanval krijgt, zijn omgeving vreemd voor hem wordt, terwijl zijn hersenen proberen om te gaan met de stress van de situatie. Hoewel dit op korte termijn kan werken, kan het ervoor zorgen dat iemand het gevoel blijft houden dat zijn omgeving onwerkelijk is of dat hij in een droom verkeert.

414 nummer

Hoewel symptomen van depersonalisatie en derealisatie kunnen optreden als reactie op andere soorten psychische aandoeningen, kan het ook worden toegeschreven aan het onvermogen van een persoon om effectief met problemen of stress om te gaan, trauma uit de kindertijd of het gebruik van alcohol of drugs die het denken en emotie.

Momenteel is het onduidelijk of genetische aanleg kan bijdragen aan de ontwikkeling van depersonalisatie-derealisatiestoornis. Er zijn echter aanwijzingen dat veranderingen in de chemische structuur en functie in de hersenen en hormonale veranderingen of onbalans het risico van een persoon op het ontwikkelen van de aandoening kunnen vergroten.

Bron: rawpixel.com

cijfers 22 betekenis

De sleutelfactor bij het diagnosticeren van een depersonalisatie-derealisatiestoornis is dat een individu aanhoudende gevoelens van niet-verbondenheid of dissociatie moet ervaren en dat het de sociale of beroepsfuncties die nodig zijn voor het dagelijks leven moet verstoren of significant beïnvloeden.

Omdat de symptomen van depersonalisatie-derealisatiestoornis vergelijkbaar kunnen zijn met symptomen die verband houden met medische aandoeningen of bijwerkingen van medicijnen of middelengebruik / misbruik, is het waarschijnlijk dat een grondig lichamelijk onderzoek inclusief laboratorium- en diagnostische tests zal worden uitgevoerd om de aanwezigheid van dergelijke uit te sluiten. wanorde.

Zodra de aan- of afwezigheid van lichamelijke ziekte of bijwerkingen van medicatie is uitgesloten, kan een passende behandeling worden geïmplementeerd of kan een verwijzing worden verstrekt voor een evaluatie en beoordeling van de geestelijke gezondheid. Een psycholoog, psychiater, klinisch maatschappelijk werker of andere gekwalificeerde beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg kan beoordelen en bepalen of de diagnose depersonalisatie-derealisatiestoornis passend is.

Behandeling

De behandeling voor depersonalisatie-derealisatiestoornis omvat meestal een combinatie van medicatietherapie en psychotherapie (gesprekstherapie). Cognitieve gedragstherapie, een soort psychotherapie, kan nuttig zijn bij het behandelen van de aandoening. Cognitieve gedragstherapie houdt in dat patiënten worden geleerd hun symptomen te interpreteren op een manier die niet bedreigend is en die kalmte ten aanzien van hun mentale toestand bevordert. Behandelingsopties kunnen zijn:

• Psychotherapieis een brede term voor verschillende soorten therapie waarbij psychologische conflicten worden herkend en er oplossingen voor worden gevonden, of dit nu gaat om ongezonde coping-mechanismen, onbewuste problemen of andere problemen.
• Gezinstherapiehelpt het individu om met zijn stoornis om te gaan, terwijl het ook de gezinsleden erover voorlicht. Dit is effectief omdat het ervoor zorgt dat de patiënt mensen in zijn leven heeft die begrijpen wat ze doormaken, en die ook middelen hebben om hun geliefde te helpen.
• Creatieve therapiehoudt in dat je een of andere creatieve uitlaatklep gebruikt, zoals kunst, muziek of schrijven, om met je stoornis om te gaan.
• Klinische hypnoseis een meer onorthodoxe behandelingsmethode die hypnose gebruikt om een ​​patiënt in staat te stellen zijn geest te verkennen, meestal in een poging te begrijpen waardoor zijn stoornis zich manifesteert.

Hoewel er geen medicijn is dat is aangewezen om dissociatieve stoornissen te behandelen of te genezen, zijn er medicatie-opties die kunnen helpen de symptomen van de stoornis te verminderen of te beheersen. Medicijnen om stress of angst te verminderen of om een ​​gezond slaappatroon te bevorderen, kunnen nodig zijn. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat mensen anders op medicijnen reageren. Daarom moet elke poging om de symptomen te beheersen met het gebruik van medicijnen worden gedaan onder toezicht en aanbeveling van een arts en wordt zelfmedicatie afgeraden.

Bron: pxhere.com

Omgaan met depersonalisatie-derealisatiestoornis

Omgaan met een stoornis zoals depersonalisatie-derealisatiestoornis kan overweldigend of beangstigend aanvoelen. Hoewel sommige dagen moeilijk lijken, zijn er manieren om met de symptomen om te gaan en te leren omgaan.

Lees meer over de aandoening.Als u meer te weten komt over een ziekte of aandoening die u ervaart, heeft u de kracht van verandering in uw handen. Vraag uw arts of geestelijke gezondheidswerker om u informatie over de aandoening te geven. Zoek online referenties of lees een boek over de aandoening. Hoe meer je weet, hoe meer controle je krijgt over je eigen leven.

Volg uw behandelplan.Het zoeken naar en vroegtijdig behandelen en het hebben van een zorgplan is zo belangrijk. Houd vervolgafspraken bij, neem medicijnen zoals voorgeschreven en bespreek eventuele zorgen zo snel mogelijk met uw arts of zorgteam.

Blijf verbonden.Het hebben van een steungroep van mensen waarop u kunt vertrouwen wanneer u zich onzeker voelt of wanneer de symptomen hinderlijk zijn, kan u helpen geaard te blijven met de realiteit. Het is begrijpelijk dat u zich misschien niet op uw gemak voelt om met iedereen over uw aandoening te praten. Zoek echter een vertrouwde vriend of familielid en leg hen uit waarom het belangrijk voor u is om hun steun te hebben.

Bovendien kan het implementeren van eenvoudige technieken om uw focus terug naar de realiteit te brengen, effectief zijn bij het verlichten van sommige symptomen van een depersonalisatie-derealisatiestoornis.

• Raak iets aan dat door uw zintuigen kan worden geïdentificeerd. Iets warms of kouds wordt aanbevolen, maar het aanraken van iets zachts kan zowel geruststellend als aardend zijn.
• Knijp in jezelf, net alsof je in een droom bent. Niet het soort kneuzing van 'een enorme blauwe plek achterlaten'. Gewoon een duwtje dat genoeg is om u eraan te herinneren dat u en uw omgeving echt zijn en geen deel uitmaken van uw verbeelding.
• Zoek een voorwerp in de kamer, mogelijk iets troostends en vertrouwds. Beschrijf het zo goed mogelijk met alles wat je erover weet - dit kan helpen om jezelf eraan te herinneren dat je weet waar je bent en dat je bekend bent met je omgeving.
• Vind voorwerpen in de kamer en tel ze.
• Houd je ogen in beweging en stimuleer je hersenen. Anders zou je merken dat je gefocust bent op één gedachte en je losgekoppeld gaat voelen.
• Probeer te onthouden dat u niet gek wordt, dat dit slechts een symptoom is. Stoornissen en symptomen zijn geen diepgeworteld deel van u, u bent uw eigen persoon, en de dingen zullen met de tijd en het hoofd boven water beter worden.

BRONNEN:

https://www.calmclinic.com/anxiety/symptoms/derealization

https://www.newsmax.com/fastfeatures/depersonalizationdisorder-disorderpersonality-depersonalizationsymptoms-disordertreatment/2010/10/15/id/373836/

https://www.webmd.com/mental-health/depersonalization-disorder-mental-health#2

https://www.psychologytoday.com/conditions/depersonalizationderealization-disorder

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/depersonalization-derealization-disorder/symptoms-causes/syc-20352911

Veelgestelde vragen (FAQ's)

Wat veroorzaakt derealisatie?

Derealisatie is meestal een onvrijwillige reactie op de blootstelling aan een traumatische gebeurtenis, misbruik of verwaarlozing.

Heb ik een depersonalisatiestoornis?

Alleen een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg kan een definitieve diagnose van depersonalisatie-derealisatiestoornis stellen. Als u symptomen ervaart die vergelijkbaar zijn met de symptomen die in dit artikel worden genoemd, zoals het gevoel hebben geen verbinding te hebben met uzelf of uw omgeving op een manier die consistent en oncontroleerbaar lijkt, is het raadzaam om een ​​afspraak te maken met uw huisarts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg voor een beoordeling.

Hoe wordt een depersonalisatie-derealisatiestoornis behandeld?

De behandeling kan medicatie, psychotherapie of een combinatie van beide omvatten. Een consult met een ervaren professional in de geestelijke gezondheidszorg kan nuttig zijn om een ​​juiste diagnose te stellen en een behandelplan op te stellen.

Wat zijn de symptomen van depersonalisatie-derealisatiestoornis?

Aanhoudende gevoelens van zich niet gehecht of losgekoppeld voelen van zichzelf of de omgeving, een onvermogen om zich gemakkelijk gebeurtenissen te herinneren die verband houden met een traumatische gebeurtenis, het gevoel hebben dat je 'buiten jezelf' bent of je leven bekijken alsof je in een film zit, zijn allemaal veel voorkomende symptomen die verband houden met depersonalisatie derealisatiestoornis.

Hoe kun je derealisatie oplossen?

Hoewel er geen definitieve remedie is die wordt geassocieerd met het 'herstellen' van derealisatie, zijn medicatie, gesprekstherapie en cognitieve gedragstherapie vaak effectieve behandelingsmethoden die worden gebruikt om de symptomen te beheersen die gepaard gaan met depersonalisatietherapie.

Kan derealisatie permanent zijn?

Hoewel niet iedereen levenslange symptomen van de aandoening ervaart, kunnen sommige mensen gedurende hun hele leven periodes ervaren waarin de symptomen opnieuw verschijnen. Deze periodes zijn vaak een reactie op een nieuwe of verslechterende stressvolle gebeurtenis of herinnering.

Wat veroorzaakt depersonalisatie?

Depersonalisatie vindt meestal plaats als reactie op een traumatische gebeurtenis of langdurige blootstelling aan misbruik of verwaarlozing. Herinneringen aan de gebeurtenis, toegenomen angst in verband met stressvolle levenssituaties of veranderingen in persoonlijke rollen kunnen ook leiden tot depersonalisatiereacties.

Waarom blijf ik dissociëren?

Dissociëren is een coping-mechanisme dat meestal optreedt als reactie op een traumatische gebeurtenis en het onvermogen van een persoon om effectief met het trauma of de herinnering om te gaan. Als u aanhoudende symptomen van dissociatie ervaart, is het belangrijk om de hulp in te roepen van een professional in de geestelijke gezondheidszorg om de oorzaak van de aandoening aan te pakken en om u te helpen bij het opstellen van een zorgplan om de aandoening te helpen beheersen.

Kan derealisatie worden genezen?

Hoewel er geen remedie bekend is voor depersonalisatie-derealisatiestoornis, vinden veel mensen dat behandeling van symptomen effectief kan zijn bij het verminderen van de symptomen en kan leiden tot remissie van de stoornis.

Veroorzaakt angst depersonalisatie?

Als angst overweldigend is en niet wordt beheerd, kan dit symptomen van depersonalisatie veroorzaken. Hoewel dit niet in alle gevallen van extreme angst gebeurt, moeten symptomen van oncontroleerbare angst of depersonalisatie zo snel mogelijk worden aangepakt met een professional in de geestelijke gezondheidszorg.

Is derealisatie een symptoom van schizofrenie?

dromen van goudvissen

Psychische stoornissen, zoals schizofrenie, kunnen symptomen van derealisatie veroorzaken. Niet iedereen met de diagnose schizofrenie krijgt echter de diagnose derealisatiestoornis.

Heeft derealisatie invloed op het geheugen?

Hoewel derealisatie de concentratie van een persoon tijdelijk kan beïnvloeden, wordt het meestal niet geassocieerd met geheugenverlies of -stoornis.

Hoe lang duurt depersonalisatie?

Depersonalisatie kan in zeldzame gevallen enkele minuten duren tot in andere gevallen wel meerdere jaren. De onderliggende oorzaak van de aandoening kan bepalen hoe lang een persoon wordt beïnvloed. Iemand die als kind trauma of misbruik heeft meegemaakt, kan bijvoorbeeld langer symptomen hebben dan iemand die symptomen ervaart die verband houden met het gebruik van drugs of alcoholmisbruik.

Veroorzaakt alcohol- of nicotinegebruik depersonalisatie?

In sommige gevallen kunnen mensen die stoffen zoals ketamine, alcohol, nicotine en hallucinogenen gebruiken, symptomen van depersonalisatie ervaren.

Kunnen antidepressiva depersonalisatie veroorzaken?

Antidepressiva kunnen bij sommige mensen de symptomen van depersonalisatie versterken. Symptomen lijken vaak erger bij personen die antidepressiva slikten en daarna, na een periode zonder medicatie, een nieuwe behandeling met antidepressiva begonnen.

Hoe voelt dissociatie aan?

Mensen met een dissociatieve stoornis beschrijven vaak dat ze zich gescheiden voelen van hun lichaam, alsof ze in de lucht zweven en geen verbinding kunnen maken met een gevoel dat anderen normaal zouden voelen. Veel mensen melden het onvermogen om het gevoel van warmte of kou te registreren of om te herkennen wanneer ze honger hebben of moe zijn.

Wanneer moet je een dokter zien?

Als u zich kunt identificeren met een van de volgende zaken, moet u een afspraak maken met uw arts:

• U ervaart 'buitengewone' vergeetachtigheid, zoals grote hiaten in het geheugen die verband houden met persoonlijke informatie of vaardigheden
• Uw symptomen veroorzaken problemen of stress in uw persoonlijke en / of professionele leven
• Uw symptomen worden niet veroorzaakt door een medische aandoening of het gebruik van alcohol of drugs
• U bent zich ervan bewust (of anderen nemen waar) dat u de aanwezigheid vertoont van twee of meer persoonlijkheden die zich anders tot u en de wereld om u heen verhouden.

Bovendien, als er traumatische flashbacks aanwezig zijn en overweldigend zijn of als ze verband houden met onveilig gedrag, is het belangrijk om spoedeisende hulp te zoeken.

Een eerstelijnszorgverlener voert een lichamelijk onderzoek uit en verzamelt persoonlijke en familiegeschiedenis en kan laboratoriumwerk of andere tests bestellen om andere gezondheidsproblemen uit te sluiten. Een professional in de geestelijke gezondheidszorg, zoals een psychiater of psycholoog, zal een evaluatie van de geestelijke gezondheid uitvoeren om te bepalen welke symptomen aanwezig zijn en welke behandeling nodig is om de symptomen te beheersen.

Tot de opties voor geestelijke gezondheidszorg behoren individuele therapie en gezinstherapie, psychosociale ondersteuning die gericht is op het ontwikkelen van communicatieve en beroepsvaardigheden en het monitoren van eventuele voorgeschreven medicijnen. Sommige mensen ontwikkelen liever een persoonlijke relatie met een therapeut, psychiater of counselor. Anderen voelen zich meer op hun gemak bij een aanpak die hen in staat stelt om counseling te ervaren in een meer ontspannen persoonlijke omgeving. Voor die mensen is online counseling een geweldige optie.

Onlineadviesdiensten, zoals BetterHelp, bieden toegang tot erkende, ervaren artsen, counselors en maatschappelijk werkers wanneer en waar het u het beste uitkomt. U kunt telefonisch of online chatten met professionals die een zorgplan kunnen ontwikkelen dat is afgestemd op uw specifieke behoefte. Het belangrijkste om te onthouden is dat je niet de enige bent. Er zijn bronnen om u te helpen de symptomen te beheersen en te leven zonder grote verstoringen in het dagelijks leven.

Deel Het Met Je Vrienden: