Wanneer kinderen door de strijd worden getekend: PTSS bij kinderen. Tekenen en symptomen

Achtergrond:

Bron: pexels.com

Bij het horen van de term posttraumatische stressstoornis is het referentiekader van de meeste mensen gevechtsgerelateerde PTSS, ook wel shell-shock of gevechtsmoeheid genoemd. De symptomen zijn hetzelfde of vergelijkbaar bij zowel kinderen als volwassenen, maar vaak moeilijker op te sporen bij kinderen omdat ze zich op verschillende manieren manifesteren. Het identificeren van de symptomen is vooral moeilijk bij jongere kinderen die niet kunnen praten of die niet weten wat er met hen gebeurt ('PTSD bij kinderen en tieners - PTSS', n.d.).

Bovendien worden gedragingen bij jongere kinderen van de kleuterschool tot de kleuterschool soms afgedaan als eigenzinnigheid, of vaak verward met mogelijke tekenen van ADHD of zelfs autisme (Rosner, Arnold, Groh, & Hagl, 2012). Kinderen van drie jaar en ouder zijn over het algemeen zeven tot tien uur per dag bij verzorgers of leraren, en soms zelfs langer. Dat betekent dat de kinderdagverblijf-, kleuter- of basisschoolleraar vaak de eerste verdedigingslinie is om een ​​kind te redden van aanhoudend misbruik en om hulp te krijgen voor posttraumatische stresssymptomen, in de vroege stadia, voordat het het kind volgt naar de volwassenheid. (Cloitre et al., 2009).

Leraren als verslaggevers

Leraren en andere kinderopvangprofessionals in alle 50 staten zijn zogenaamde gemandateerde verslaggevers. Dit betekent dat als een leraar vermoedt dat kindermishandeling in een huis of waar dan ook plaatsvindt, hij of zij deze vermoedens moet melden aan de plaatselijke kinderbeschermingsinstantie, de sociale dienst. De sociale dienstverlener wordt over het algemeen het Department of Children and Families genoemd. De leraar hoeft de politie niet te bellen, het Bureau Kinderbescherming zal een onderzoek instellen na ontvangst van de melding, en op dat moment is het volledig uit handen en verantwoordelijkheid van de leraar.

Sommige scholen vereenvoudigen het nog verder voor leraren, door hen toe te staan ​​het adviesbureau of de administratie van de school te gebruiken als kanaal voor rapportage. Deze extra stap betekent echter dat er kostbare tijd verloren gaat aan rapportage en actie. Leraren zijn verplicht om te rapporteren, hoe ze rapporteren, is over het algemeen aan het schooldistrict. Geen enkele leraar zal ooit in de problemen komen of mag komen voor het maken van een directe melding. Het kan voornamelijk te wijten zijn aan de inconsistenties van het protocol dat sommige leraren niet rapporteren. Hoewel een niet-rapportage kan leiden tot het verlies van banen en de intrekking van hun onderwijslicentie, hebben leraren dit niet gedaan, vaak vanwege de complexiteit (Kenny, 2004) of een gebrek aan vertrouwen in hun eigen vaardigheden. Hoe eenvoudiger de procedures zijn, des te comfortabeler en zelfverzekerder zullen docenten zich voelen bij het maken van het noodzakelijke telefoontje of het invullen van de benodigde formulieren online. Te veel stop-gaten, creëren gevaarlijke hiaten in de tijd voor kinderen van misbruik.

Niet melden, bij gebrek aan een kind

Bron: moody.af.mil

Volgens Alvarez, Kenny, Donohue en Carpin (2004) zijn er veel redenen waarom leraren niet rapporteren; een daarvan is dat ze zichzelf ten tweede raden. Trainingsliteratuur waarschuwt echter dat leraren geen onderzoekers zijn, maar slechts verslaggevers (Alvarez, Donohue, Kenny, Cavanagh, & Romero, 2005). Het is alleen hun plicht om een ​​verdenking te melden en te motiveren. Soms zullen kinderen hun leraar in vertrouwen nemen, of de leraar kan een kind een mishandeling in het spel of zelfs in gesprekken met leeftijdsgenoten horen naspelen.

Dit zou het gemakkelijkst te melden zijn, want er is mondeling bewijs. Veel leerkrachten zullen wat hen is verteld of afgeluisterd echter afwijzen als het kind dat aandacht zoekt of een overactieve fantasie heeft. Het is niet de taak van de leraar om zulke gevaarlijke aannames te doen. De enige oproep die de leraar op dit punt zou moeten doen, is degene om te melden wat er is gehoord of gezien.

Leraren zouden zichzelf niet hoeven te raden in situaties waarin de veiligheid van een kind en mogelijk zelfs het leven op het spel staat. Ze moeten het hele schooljaar doorlopend worden bijgeschoold en in de zomermaanden moeten extra workshops worden gegeven. Leraren zijn geen professionals in de geestelijke gezondheidszorg, ze zijn geen maatschappelijk werkers (Kesner & Robinson, 2002); instellingen voor geestelijke gezondheidszorg en sociale diensten dienen echter opleiding en informatie te verstrekken aan leerkrachten, administratie en ander personeel dat rechtstreeks met kinderen werkt. Hoewel leraren geen onderzoekers zijn, is training over de juiste vragen gunstig voor leraren die worden geconfronteerd met de twee veelvoorkomende scenario's van verteld of afgeluisterd worden (Brubacher, Powell, Skouteris en Guadagno, 2015), en de meest dubbelzinnige van allemaal , de onuitgesproken signalen.

De verhalen kennen, zelfs als kinderen het niet vertellen

Misbruik manifesteert zich niet altijd in een zichtbare blauwe plek of scheur. Kinderen die seksueel worden misbruikt, kunnen hun symptomen vertonen in gedrag (Dervishi, 2015), net als kinderen van emotioneel misbruik. Bovendien kunnen kinderen die getuige zijn van misbruik posttraumatische stress ervaren wanneer ze getuige zijn van het misbruik van de ene ouder op de andere, of van een broer of zus (Schultz & Harris, 2012). De meest over het hoofd geziene symptomen bij kinderen en volwassenen zijn die welke verband houden met PTSD. Deze worden vaak afgedaan als eigenaardigheden bij kinderen en als geestesziekte bij volwassenen. Hoewel PTSD onder de diagnostische criteria voor psychische stoornissen valt, is het niet organisch. Het is het resultaat van emotioneel, mentaal en vaak fysiek trauma.

Nogmaals, en dit kan niet genoeg worden herhaald: het is niet de taak van de leraar om zeker te zijn, het is de taak van de leraar om de verdenking te melden. Een vermoeden van kindermishandeling of verwaarlozing is al het bewijs dat nodig is om te melden (Alvarez et al., 2004).

De tekenen en symptomen van PTSD zijn gemakkelijk te herkennen als ze eenmaal op de juiste manier zijn geïntroduceerd. Posttraumatische stressstoornis is de manifestatie van symptomen die verband houden met psychologische trauma's die rechtstreeks verband houden met het slachtoffer of getuige zijn geweest van iets dat destijds zo verwoestend was dat het individu het opnieuw beleeft en bijzonder gevoelig is voor bepaalde triggers ('PTSD bij kinderen en tieners - PTSD, 'nd).

Bron: pexels.com

Als een persoon getuige was van een schietpartij. De kleur rood uit de herinnering aan het zien van bloed kan misselijkheid veroorzaken, of een terugslag van een auto kan ervoor zorgen dat de persoon begint te beven of op zoek gaat naar dekking. Deze persoon zal waarschijnlijk het gebied waar de schietpartij plaatsvond vermijden, of zal een jubileumreactie krijgen en simpelweg het huis niet verlaten op de jubileumdag; zelfs als het een dag van de week is.

Bij kinderen zijn dingen niet zo geknipt en gedroogd. Dit kunnen allemaal tekenen zijn van misbruik of PTSS.

• Terugdeinzen of terugtrekken als ze worden benaderd
• Teruggetrokken, blijft op zichzelf
• Weigert te praten over het gezins- of gezinsleven - als hij of zij dat doet, is dat in uitgebreide gloeiende bewoordingen.
• Huilen zonder duidelijke provocatie
• Vermijden
• Gemakkelijk om boos te worden
• Prikkelbaar
• Start gevechten met leeftijdsgenoten
• Beeft bij het noemen van ouders (of een andere misbruiker)
• Verlies van eetlust
• Blauwe plekken / vlekken op het lichaam
• Speelt niet
• Slechte cijfers
• Slordig uiterlijk
• Slechte hygiëne

Vooral kinderen onder de zes jaar zijn moeilijk te lezen wat betreft tekenen van misbruik of aan misbruik gerelateerde PTSS. Volgens de Anxiety and Depression Association of America, ADAA (n.d.), komen de volgende tekenen en symptomen het meest voor in deze leeftijdsgroep

De aanwezigheid van een of meer van de volgende:

• plotselinge en herhaalde reacties op herinneringen aan de traumatische gebeurtenis, in boekgesprekken, enz. - soms tot uiting in toneelstukken of illustraties
• vertelt over nare dromen wanneer hem wordt gevraagd waarom hij of zij slaperig is op school
• onderdrukt, reageert alsof de gebeurtenis terugkeert
• psychologisch gestrest reageren op prikkels van buitenaf
• Fysiologische manifestaties - natte broek, maagklachten of andere fysieke aandoeningen.
• klachten van pijn bij het lichamelijke doelwit van misbruik, zelfs als er geen tekenen zijn

Een van de volgende zaken had betrekking op traumatische gebeurtenissen:

• het vermijden van herinneringen zoals:
  • activiteiten, plaatsen of fysieke herinneringen
  • mensen, gesprekken of interpersoonlijke situaties die herinneringen oproepen
• verlies of verminderde interesse in of deelname aan les- of speelplaatsactiviteiten
• Teruggetrokken, isolatief gedrag
• vlak of beperkt affect, gebrek aan emoties

Twee of meer van de volgende:

101 betekenis engel

• vatbaar voor prikkelbaar, boos of agressief gedrag, inclusief extreme driftbuien
• hypervigilantie kan ruzie beginnen met leeftijdsgenoten, voelt zich beschermend voor kleinere leeftijdsgenoten
• springt, schreeuwt uit bij een hard geluid of wordt zelfs benaderd
• moeite met concentreren - instructies moeten worden herhaald, lijkt niet in staat zich te concentreren op of aanwijzingen op te volgen
• rusteloos, weigert dutjes te doen * bang om te gaan slapen

Vooral jonge kinderen kunnen last krijgen van PTSD als gevolg van het zien van geweld thuis of het zien van geweld in huis, in de buurt of op school (Schultz & Harris, 2012). Zelfs als kinderen opgroeien in een gewelddadig gezin, is het nooit normaal voor hen; het is niet normaal voor de psyche.

Seksueel misbruik en PTSD

Al te veel kinderen zijn het slachtoffer van seksueel misbruik door een familielid, buur of goede vriend van de familie, deze kunnen ook resulteren in PTSD-manifestaties (Cohen, Deblinger, Mannarino, & Steer, nd), waarbij ze sommige of alle van hetzelfde vertonen symptomen zoals hierboven, maar kan ook

• handelen of spreken op een seksueel suggestieve manier
• te gretig zijn om te behagen, of gunst verdienen
• loop alsof de privé-gebieden pijnlijk zijn
• meer behoefte hebben om naar de badkamer te gaan
• vragen stellen over voortplanting of seksueel overdraagbare aandoeningen

De eenvoudige manieren waarop leraren kunnen helpen

Bron: calicospanish.com

Kijken naar spelende kinderen, luisteren naar hun gesprekken, nauwlettend observeren van hun tekeningen en kritisch lezen van hun schrijfopdrachten, vooral het schrijven van verhalen en poëzie - zijn allemaal buitengewoon belangrijk. Al te vaak pakken leraren hun beoordeling aan het einde van de dag of het weekend in een schooltas en daarmee een schreeuw om hulp.

Met alles wat leraren elke dag moeten doen, is het een goede gewoonte om de leerlingen opdrachten direct voor de leraar op het bureau te laten plaatsen, of dat de leraar ze bij elk kind ophaalt. Een inzage van vijf seconden is alles wat nodig is om woorden of afbeeldingen op te vangen die van cruciaal belang kunnen zijn voor de inhoud. Vooral titels zijn veelzeggend. Bij oudere studenten, in de vijfde tot en met de middelbare school, loont het de moeite om aandacht te besteden aan de onderwerpen waarover ze kiezen om over te schrijven wanneer ze zelfstandige schrijfopdrachten krijgen. Als een student onderzoek wil doen naar kindermisbruik of seksueel misbruik, schrik die student dan niet af, maar houd er rekening mee dat er meer dan nieuwsgierigheid achter de keuze kan zitten.

OPMERKING: de opdracht moet worden bewaard en er moet een rapport worden ingediend. Maak voor het kind een afspraak met de schoolbegeleider. Rapporteren betekent niet dat u ze buiten de lus moet houden. Counselors en andere noodzakelijke kennis van docenten en personeel moeten altijd worden gewaarschuwd.

Leraren mogen de ouders niet bellen. Dat is niet de taak van de leraar.

Leraren bevinden zich in een precaire positie als het gaat om verplichte rapportage (Alvarez et al., 2004). Soms zijn ze bang dat het de zaken voor het kind thuis erger zal maken, of ze zijn bang dat als het kind een verhaal heeft verzonnen, dit onnodige juridische problemen en verlegenheid voor het gezin zal veroorzaken. Nogmaals, het kan niet genoeg benadrukt worden, dat is allemaal niet zo belangrijk als ervoor zorgen dat een kind veilig is. Leraren verliezen meer dan alleen slaap als ze misbruik niet melden; ze verliezen hun baan en hun onderwijslicenties. Het ergste scenario is dat ze een kind verliezen.

Het werk van een docent is ongelooflijk stressvol, vooral als je de verantwoordelijkheid dag in dag uit kent als gemandateerd verslaggever. Leraren geven vaak les in een vacuüm, en hun dagen worden gevuld met andermans kinderen, en dan die van henzelf. Hierdoor blijft er weinig tijd over voor persoonlijke tijd alleen, of gewoon om te ademen. Leraren zouden, net als professionals in de geestelijke gezondheidszorg, een therapeut moeten hebben om mee te praten over de stressfactoren die ze ervaren. Stressfactoren verstoren niet alleen de geestelijke gezondheid en het persoonlijke leven van leerkrachten, maar ook hun gedrag in hun professionele leven. Goede beslissingen nemen wordt gemakkelijker als mensen een uitlaatklep hebben voor hun stress.

Referenties

Alvarez, K. M., Donohue, B., Kenny, M. C., Cavanagh, N., & Romero, V. (2005). Het proces en de gevolgen van het melden van kindermishandeling: een kort overzicht voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg. Agressie en gewelddadig gedrag, 10 (3), 311-331. https://doi.org/10.1016/j.avb.2004.03.001

Alvarez, K. M., Kenny, M. C., Donohue, B., & Carpin, K. M. (2004). Waarom starten professionals niet met verplichte meldingen van kindermishandeling en zijn er empirisch onderbouwde trainingsprogramma's om professionals te helpen bij het meldingsproces? Agressie en gewelddadig gedrag, 9 (5), 563-578. https://doi.org/10.1016/j.avb.2003.07.001

Brubacher, S. P., Powell, M., Skouteris, H., & Guadagno, B. (2015). De effecten van e-simulatie interviewtraining op het gebruik van open vragen door docenten. Kindermishandeling en verwaarlozing, 43, 95-103. https://doi.org/10.1016/j.chiabu.2015.02.004

nummer 1111 doreen deugd

Cloitre, M., Stolbach, B. C., Herman, J. L., Kolk, B. van der, Pynoos, R., Wang, J., & Petkova, E. (2009). Een ontwikkelingsbenadering van complexe PTSD: cumulatief trauma bij kinderen en volwassenen als voorspellers van symptoomcomplexiteit. Journal of Traumatic Stress, 22 (5), 399-408. https://doi.org/10.1002/jts.20444

COHEN, J. A., DEBLINGER, E., MANNARINO, A. P., & STEER, R. A. (n.d.). Met aan seksueel misbruik gerelateerde PTSD-symptomen. Opgehaald van https://tfcbt.org/wp-content/uploads/2014/07/multisite-randomized-controlled-trial-for-children-with-sa-related-ptsd-symptoms.pdf

Dervishi, E. (2015). Posttraumatische stressstoornis bij seksueel misbruik van kinderen. Academic Journal of Interdisciplinary Studies. https://doi.org/10.5901/ajis.2015.v4n3s1p455

Kenny, M. C. (2004). De houding van leerkrachten ten aanzien van en de kennis van kindermishandeling. Kindermishandeling en verwaarlozing, 28 (12), 1311-1319. https://doi.org/10.1016/j.chiabu.2004.06.010

Opgehaald op 28 maart 2017, van https://www.ptsd.va.gov/public/family/ptsd-children-adolescents.asp

PTSD-symptomen bij kinderen van zes jaar en jonger | Angst- en depressievereniging van Amerika, ADAA. (n.d.). Opgehaald op 28 maart 2017, van https://www.adaa.org/living-with-anxiety/children/posttraumatic-stress-disorder-ptsd/symptoms

Rosner, R., Arnold, J., Groh, E.-M., & Hagl, M. (2012). PTSD voorspellen op basis van de Child Behavior Checklist: gegevens uit een veldonderzoek met kinderen en adolescenten in pleegzorg. Review van Children and Youth Services, 34 (9), 1689-1694. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2012.04.019

Schultz, D. B.-P., en Harris, R. (2012). Journal of Interpersonal. Opgehaald van https://www.researchgate.net/profile/Dana_Schultz/publication/233984471_How_Much_Does_How_Much_Matter_Assessing_the_Relationship_Between_Children's_Lifetime_Exposure_to_Violence_and_Trauma_SymptiSymptoms_Between_Children's_Lifetime_Exposure_to_Violence_and_Trauma_SymptiSymptoms_Blaes_symptomen_symptomen_2018

Deel Het Met Je Vrienden: